Κλινικές μελέτες για τον εντοπισμένο καρκίνο του μαστού

Ογκολογικά νέα

Στις 3 Ιουνίου 2018 παρουσιάστηκαν τα αποτελέσματα της TAILORx από τον Καθηγητή Ιατρικής και Γυναικολογίας στο Albert-Einstein College of Medicine J.Sparano (J Clin Oncol 36,2018, suppl;abstractLBA1). Πρόκειται για μία πολυκεντρική παγκόσμια, φάσης ΙΙΙ μελέτη, που πραγματοποιήθηκε από τον Απρίλιο 2006 έως τον Οκτώβριο 2010. Τα τελευταία 30 έτη η χημειοθεραπεία συστήνεται ως επικουρική θεραπεία για την πλειοψηφία των γυναικών με εντοπισμένο καρκίνο μαστού, ανεξάρτητα από τη διήθηση ή μη των τοπικο-περιοχικών λεμφαδένων, την εμμηνοπαυσιακή κατάσταση και τη θετικότητα ή μη των ορμονικών υποδοχέων.

Ωστόσο σε ασθενείς με μη διηθημένους λεμφαδένες, με θετικούς ορμονικούς υποδοχείς (ER ή και PR), και αρνητική έκφραση του HER-2, το όφελος της επικουρικής χημειοθεραπείας φαίνεται να είναι μικρό, προσφέροντας αύξηση στη 10ετή επιβίωση χωρίς υποτροπή της νόσου κατά 4%(88% έναντι 92%, p=0.02)σε μελέτες με επικουρική χορήγηση CMF ή MF σε συνδυασμό με ταμοξιφαίνη· επομένως ενέχεται η πιθανότητα υπερ-θεραπείας γυναικών με αυτά τα χαρακτηριστικά διηθητικού καρκίνου μαστού. Η αξία της χρήσης του Oncotype Dx, ενός τεστ που χρησιμοποιεί 21 γονίδια στον καρκινικό ιστό για να προβλέψει την πιθανότητα υποτροπής αλλά και ως προβλεπτικό εργαλείο, έχει πιστοποιηθεί με  δύο προοπτικές μελέτες επικύρωσης (Paik et al, New England Journal of Medicine 2004;2817-16. Paik et al, JCO 2006;24:3726-34. Sparano et al, JCO 2008;26:721-728). Ωστόσο το όφελος της επικουρικής χημειοθεραπείας για τις γυναίκες με ενδιάμεσου κινδύνου score ήταν μέχρι τώρα αβέβαιο.

Ως ενδιαμέσου κινδύνου score για τη μελέτη θεωρήθηκαν οι τιμές 11-25, αντί για 18-30 που είχε οριστεί στις προγενέστερες μελέτες του Oncotype Dx (B20 Study), με στόχο τη διατήρηση της προβλεπτικής ικανότητας στην ομάδα υψηλού κινδύνου και τη μείωση της πιθανότητας υπο-θεραπείας στις υπόλοιπες ασθενείς. Πιο συγκεκριμένα λοιπόν, στη μελέτη TAILORx συμπεριλήφθηκαν γυναίκες με διηθητικό καρκίνο μαστού, 18-75 ετών, με αρνητικούς για διήθηση λεμφαδένες, θετικούς οιστρογονικούς ή/ και προγεστερονικούς υποδοχείς, αρνητική έκφραση του HER2, μέγεθος όγκου 1.1-5 εκ. ή 0,6-1 εκ. για τους όγκους μέτριας και χαμηλής διαφοροποίησης, και κυρίως ασθενείς που δέχονταν να λάβουν τη θεραπεία που θα τους προταθεί με βάση την τυχαιοποίηση. Σκοπός της ήταν η αξιολόγηση του οφέλους της επικουρικής χημειοθεραπείας σε αυτή τη συγκεκριμένη ομάδα των ασθενών.

Συμμετείχαν 10273 ασθενείς, από τις οποίες βρέθηκε ότι 6711 είχαν score υποτροπής 11-25 και αυτές τυχαιοποιήθηκαν να λάβουν είτε μόνο ορμονική επικουρική θεραπεία (3399- πειραματικό σκέλος ARM B) είτε επικουρική θεραπεία με ορμονική θεραπεία και χημειοθεραπεία (TC: 56%, χημειοθεραπεία με ανθρακυκλίνη: 36%). Η μέση ηλικία των ασθενών ήταν τα 55 έτη, 33% ήταν 50 ετών ή νεώτερες, 63% είχαν όγκους μ.δ. 1-2 εκ., 57% είχαν καρκίνο μέσης διαφοροποίησης, ενώ με βάση τα MINDACT κλινικά κριτήρια κινδύνου οι περισσότερες (74% ) είχαν χαμηλού κινδύνου καρκίνους. Αξίζει να σημειωθεί ότι μόνο 15% των προεμμηνοπαυσιακών γυναικών έλαβαν ωοθηκική καταστολή ενώ 90% των μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών έλαβαν αναστολέα αρωματάσης.

Η μελέτη πέτυχε να αποδείξει το πρωτεύον καταληκτικό της σημείο, αποδεικνύοντας ότι το διάστημα ελεύθερο διηθητικής νόσου (Invasive Disease free Survival) σε γυναίκες με score υποτροπής 11-25 δεν ήταν κατώτερο στις ασθενείς που πήραν μόνο ορμονική θεραπεία (HR:1.08, p=0.26, CI:95%), μετά από κατά μέσο όρο 7,5 έτη παρακολούθησης. Αλλά και σε ό,τι αφορά το δευτερεύον καταληκτικό σημείο, το διάστημα ελεύθερο απομακρυσμένης υποτροπής (Distant Relapse Free survival), η ορμονική θεραπεία μόνη της φάνηκε να μην είναι κατώτερη της ορμονοθεραπείας σε συνδυασμό με τη χημειοθεραπεία, αφού δεν ξεπεράσθηκε το HR: 1.6 (HR: 1,1, p=0.48). Για τα άλλα δευτερεύοντα καταληκτικά σημεία της μελέτης στον πληθυσμό που μελετήθηκε, το HR για το μεσοδιάστημα υποτροπής ήταν (p=0.33), και για την ολική επιβίωση 0.97 (p=0.78).

Τα κλινικά αποτελέσματα σε όλα τα σκέλη της μελέτης έδειξαν: α) υπήρχαν στατιστικά σημαντικές διαφορές σε ό,τι αφορά στο διάστημα ελεύθερο νόσου (Disease Free survival) που οφειλόταν κυρίως στη μεγαλύτερη συχνότητα συμβάντων στην ομάδα των ασθενών με υψηλό score υποτροπής-β) η συχνότητα απομακρυσμένης υποτροπής εντός των πρώτων 9 ετών παρακολούθησης ήταν 3% στην ομάδα των ασθενών που είχαν χαμηλό score υποτροπής και έλαβαν μόνο ορμονική θεραπεία (RS:0-10%), 5% στην ομάδα των ασθενών με ενδιάμεσο score υποτροπής (RS: 11-25) και 13% στις γυναίκες που είχαν υψηλό score υποτροπής (RS:25-100), ανεξάρτητα από το αν έλαβαν ή όχι χημειοθεραπεία μαζί με την ορμονική θεραπεία.

Αξίζει κανείς ωστόσο να τονίσει ότι οι περισσότερες ασθενείς είχαν όγκους κάτω των 2 εκ. Καθώς και κλινικά χαρακτηριστικά χαμηλού κινδύνου, όπως αναφέρθηκε ανωτέρω, και σε μη σχεδιασμένη ανάλυση φάνηκε ότι οι ασθενείς που ήταν νεώτερες των 50 ετών φαίνεται ότι ωφελούνται από τη χημειοθεραπεία ιδιαίτερα όταν έχουν score υποτροπής πάνω από 20, με ένα απόλυτο όφελος το διάστημα ελεύθερο νόσου στο 6% που αφορά κυρίως απομακρυσμένες μεταστάσεις. Προφανώς και με αυτές τις ασθενείς αυτό το όφελος θα πρέπει να συζητείται και να λαμβάνεται υπόψιν στις θεραπευτικές αποφάσεις.

Συμπερασματικά, η χορήγηση ορμονικής θεραπείας φαίνεται να μην είναι κατώτερη θεραπευτικά συγκριτικά με τη συγχορήγηση επικουρικής χημειοθεραπείας σε γυναίκες με ορμονοευαίσθητο, HER2 αρνητικό, με αρνητικούς λεμφαδένες διηθητικό καρκίνο μαστού, όταν έχουν ενδιάμεσο score στο test Oncotype Dx (RS:11-25), με τις ασθενείς που είναι νεώτερες των 50 ετών και έχουν RS: 15-25 να διατηρούν κάποιο όφελος από τη χορήγηση χημειοθεραπείας, κυρίως σε ό,τι αφορά στις απομακρυσμένες μεταστάσεις όταν έχουν RS:21-25.

Ενημέρωση ασθενών για τη θρόμβωση από την Εταιρεία Ογκολόγων – Παθολόγων Ελλάδας

Ογκολογικά νέα

Η θρόμβωση μπορεί να προληφθεί! Ρωτήστε τον γιατρό σας εάν είστε σε κίνδυνο και ζητήστε του να αξιολογήσει την πιθανότητα εμφάνισης θρόμβωσης. Όλοι έχουμε το δικαίωμα να γνωρίζουμε· μάθετε, πάρτε τον έλεγχο και προλάβετε τον κίνδυνο!

 

Παγκόσμια Ημέρα Θρόμβωσης

Η Παγκόσμια Ημέρα Θρόμβωσης (WTD) λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο στις 13 Οκτωβρίου, στα γενέθλια του Rudolf Virchow, ο οποίος ήταν πρωτοπόρος στην παθοφυσιολογία της θρόμβωσης. Τώρα, στο πέμπτο έτος από την δημιουργία της, είναι πλέον μια ετήσια εκστρατεία που εστιάζει την προσοχή στην υποτιμημένη κατάσταση της θρόμβωσης. Με χιλιάδες εκπαιδευτικές ενέργειες σε χώρες σε όλο τον κόσμο, η Παγκόσμια Ημέρα Θρόμβωσης και οι συνεργάτες της τοποθετούν τη θρόμβωση στο προσκήνιο ως ένα επείγον και αυξανόμενο πρόβλημα υγείας.

 

Προλαμβάνουμε τη δημιουργία θρόμβων αίματος – Ζούμε μία καλύτερη ζωή!

Η θρόμβωση είναι μία πολύ κοινή κατάσταση που περίπου οι μισοί από εμάς δεν γνωρίζουμε και συχνά παραβλέπουμε. Ένας στους τέσσερις ανθρώπους παγκοσμίως πεθαίνει από καταστάσεις που σχετίζονται με τη θρόμβωση. Η θρόμβωση, είναι η παθολογία πίσω από την καρδιακή προσβολή / έμφραγμα, το θρομβοεμβολικό εγκεφαλικό επεισόδιο και τη φλεβική θρομβοεμβολή (ΦΘΕ), των τριών πρώτων αιτιών θανάτου από το καρδιαγγειακό. Παρόλο που περίπου οι μισοί από εμάς δεν έχουμε ακούσει για φλεβική θρομβοεμβολή, είναι μια πολύ κοινή κατάσταση.

Η φλεβική θρομβοεμβολή είναι μια κατάσταση που περιλαμβάνει τόσο την εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση (ΕΒΦΘ- σχηματισμός θρόμβου, δηλαδή πηγμένου αίματος, σε βαθιά κεντρική φλέβα, συνήθως του ποδιού) όσο και την πνευμονική εμβολή (ΠΕ-απόσπαση κομματιού του θρόμβου, ταξίδι με την κυκλοφορία του αίματος και εγκατάσταση του κομματιού θρόμβου στους πνεύμονες). Μαζί, η ΕΒΦΘ και η ΠΕ είναι γνωστές ως ΦΘΕ – μια επικίνδυνη και δυνητικά θανατηφόρα ιατρική κατάσταση.

Η φλεβική θρομβοεμβολή μπορεί να είναι επικίνδυνη ή/και θανατηφόρος, αλλά τα καλά νέα είναι ότι στις περισσότερες, αν όχι σε όλες τις περιπτώσεις, μπορεί να προληφθεί.

 

Παράγοντες κινδύνου για θρόμβωση περιλαμβάνουν:

  • νοσηλεία,
  • χειρουργική επέμβαση,
  • καρκίνος,
  • παρατεταμένη ακινησία,
  • οικογενειακό ιστορικό,
  • φάρμακα που περιέχουν οιστρογόνα (αντισυλληπτικά χάπια ή θεραπεία υποκατάστασης ορμονών),
  • εγκυμοσύνη ή/και πρόσφατος τοκετός.

 

Νοσηλεία στο νοσοκομείο

Είναι ένας από τους κύριους παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη θρόμβου αίματος- στην πραγματικότητα, έως και το 60% όλων των κρουσμάτων φλεβικής θρομβοεμβολής συνδέονται με νοσηλεία σε νοσοκομείο. Ασθενείς με μειωμένη κινητικότητα – που οφείλεται σε παρατεταμένη παραμονή στο κρεβάτι ή κατά την ανάρρωση από κάποια νόσο – ή ασθενείς που παρουσιάζουν τραύμα αιμοφόρων αγγείων – λόγω χειρουργικής επέμβασης ή άλλου σοβαρού τραυματισμού – είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν θρόμβους αίματος.

 

Χειρουργική επέμβαση

Είναι ένας από τους κύριους παράγοντες κινδύνου για φλεβική θρομβοεμβολή. Ενώ ένας θρόμβος μπορεί να σχηματιστεί μετά από οποιοδήποτε είδος χειρουργικής επέμβασης, είναι πιθανότερο να συμβεί εάν προηγηθεί πιο σοβαρή ή μεγαλύτερης διάρκειας χειρουργική επέμβαση π.χ. ορθοπεδικό ή ογκολογικό χειρουργείο.

 

Καρκίνος

Οι ασθενείς με καρκίνο διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο από τον γενικό πληθυσμό να αναπτύξουν σοβαρούς θρόμβους αίματος. Στους ασθενείς με καρκίνο πολλές φορές υπάρχει μια υπερπηκτικότητα του αίματος (αυξημένη τάση του αίματος να πήζει και να δημιουργεί θρόμβους), που σε συνδυασμό με τη χημειοθεραπεία ή κάποια χειρουργική επέμβαση, που προκαλεί βλάβη στο τοίχωμα των φλεβών μπορεί να προκαλέσουν θρόμβωση. Αν συνυπολογίσει κανείς και το γεγονός, ότι πολλοί ασθενείς λόγω της νόσου τους παραμένουν κλινήρεις για μεγάλα χρονικά διαστήματα, τότε η συσσώρευση του αίματος στις φλέβες των κάτω άκρων μπορεί να είναι ένας επιπρόσθετος παράγοντας. Από μελέτες προκύπτει, ότι ο κίνδυνος φλεβικής θρόμβωσης σε πάσχοντες από καρκίνο είναι 4 με 6,5 φορές υψηλότερος σε σχέση με τους μη πάσχοντες. Επιπλέον, η φλεβική θρόμβωση και η πνευμονική εμβολή αποτελούν μια συχνή αιτία θανάτου των ασθενών με καρκίνο.

 

Οικογενειακό ιστορικό

Το οικογενειακό ιστορικό θρόμβωσης μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο της φλεβικής θρομβοεμβολής όπως επίσης και οι γενετικοί παράγοντες (θρομβοφιλία) μπορούν να συμβάλλουν στον κίνδυνο φλεβικής θρομβοεμβολής.

 

Εγκυμοσύνη

Στη διάρκεια της εγκυμοσύνης συμβαίνουν αλλαγές στον οργανισμό που προδιαθέτουν για θρόμβωση. Στην έγκυο, οι μηχανισμοί της πήξης του αίματος ενεργοποιούνται με τέτοιο τρόπο, ώστε το αίμα να πήζει ευκολότερα. Αυτό γίνεται για να μην κινδυνεύει η μητέρα και το έμβρυο από αιμορραγίες που συμβαίνουν κυρίως στον πλακούντα ή κατά τον τοκετό. Οι πιθανότητες θρόμβωσης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι 6 με 10 φορές περισσότερες από ότι στην μη έγκυο γυναίκα και είναι περίπου ίδιες σε όλα τα τρίμηνα, αλλά αυξημένες (τριπλάσιες) στην περίοδο της λοχείας.

 

Συμπτώματα και σημεία της φλεβικής θρομβοεμβολής:

  • Πόνο ή/και ευαισθησία στην γάμπα ή στο μηρό
  • Πρήξιμο όλου του ποδιού, του πέλματος ή/και του αστραγάλου
  • Ερυθρότητα ή/και αξιοσημείωτο αποχρωματισμό
  • Αίσθημα ζεστασιάς/κάψιμο

 

Συμπτώματα και σημεία της πνευμονικής εμβολής:

  • Δύσπνοια
  • Γρήγορη αναπνοή
  • Πόνο στο στήθος (μπορεί να είναι χειρότερος μετά από βαθιά αναπνοή)
  • Γρήγορο καρδιακό παλμό
  • Ελαφρύ πονοκέφαλο ή/και
  • Λιποθυμία/απώλεια των αισθήσεων

 

Η θρόμβωση μπορεί να προληφθεί! Εξασκήστε το δικαίωμά σας ως ασθενής και επιμείνετε σε μια αξιολόγηση κινδύνου θρόμβωσης. Για να μειώσετε τον κίνδυνο εμφάνισής της, ρωτήστε τον γιατρό σας εάν είστε σε κίνδυνο και ζητήστε του να αξιολογήσει την πιθανότητα εμφάνισης θρόμβωσης.

Κλινικές Μελέτες

Ογκολογικά νέα

Μία σημαντική δραστηριότητα της Εταιρείας Ογκολόγων Παθολόγων Ελλάδας (ΕΟΠΕ) τα τελευταία χρόνια είναι η υποστήριξη και η διενέργεια μη παρεμβατικών, καταγραφικών κλινικών μελετών, με στόχο τη συγκέντρωση και την επεξεργασία δεδομένων για τη δημιουργία επιστημονικών βάσεων καταγραφής για διαφόρους τύπους καρκίνου. Έτσι, η επεξεργασία των δεδομένων που προκύπτουν από τον έλεγχο και την καταγραφή των αποτελεσμάτων, βοηθά στη συγκέντρωση σημαντικών πληροφοριών για τον επιπολασμό των νεοπλασματικών νόσων και τη θεραπευτική διαχείριση των καρκινοπαθών στην Ελλάδα.

European Commission Approves Frontline Lung Cancer Combo

Ογκολογικά νέα

The European Commission has approved the combination of pembrolizumab (Keytruda, Merck), pemetrexed (Alimta, Lilly), and platinum chemotherapy for the first-line treatment of metastatic non–small cell lung cancer (NSCLC), according to Merck.

The approval is for nonsquamous NSCLC, which is the most common form of lung cancer. The drug is restricted to patients whose tumors have no EGFR or ALK mutations.

This approval is also the first in Europe for an anti–programmed cell death protein–1 therapy in combination with chemotherapy, the company said.

The new decision was based on efficacy and safety data from the phase 3 KEYNOTE-189 trial in patients with advanced disease.

The trial demonstrated an improvement in overall response rate (ORR), progression-free survival (PFS), and overall survival (OS) across all groups of patients, irrespective of programmed cell death–ligand-1 tumor expression status.

The KEYNOTE-189 results were presented earlier this year at the annual meeting of the American Association for Cancer Research and were simultaneously published online in the New England Journal of Medicine.

“This randomized trial is positive for all the endpoints and sets a new standard for first-line metastatic NSCLC,” said Roy S. Herbst, MD, PhD, director of the Thoracic Oncology Program at the Yale Cancer Center, New Haven, Connecticut, who acted as meeting discussant of the data.

KEYNOTE-189 enrolled 616 patients with stage IV NSCLC with no ALK or EGFR mutations who had received no prior therapy for metastatic disease. Patients were randomly assigned in a 2:1 ratio to receive the combination of pembrolizumab plus chemotherapy (n = 410) or chemotherapy alone (n = 206).

Patients who received pembrolizumab plus chemotherapy had a 51% reduced risk for death (hazard ratio [HR], 0.49; P < .00001) compared with patients who received chemotherapy. Similarly, patients who received pembrolizumab plus chemotherapy had a 48% reduced risk for disease progression (HR, 0.52; P < .00001).

Median OS was not reached for patients who received the combination of pembrolizumab plus chemotherapy; it was 11.3 months for patients who received chemotherapy alone. Median PFS was 8.8 and 4.9 months, respectively.

These results were achieved despite the fact that 67 patients from the chemotherapy group crossed over to the pembrolizumab group.

The ORR was 47.6% for patients who received pembrolizumab plus chemotherapy and 18.9% for patients who received chemotherapy alone (P < .0001).

With median follow-up of 10.5 months, twice as many patients in the pembrolizumab-plus-chemotherapy group remained on therapy as in the chemotherapy group, at 34% vs 18%.

The combination of pembrolizumab plus chemotherapy was associated with more adverse events (AEs) than was chemotherapy alone; 27.7% of the patients who received the combination therapy discontinued that treatment because of AEs, vs 14.9% of the patients who received chemotherapy alone. AEs leading to discontinuation of all treatment occurred in 13.8% of the patients who received the combination therapy, vs 7.9% of the patients who received chemotherapy alone. Of the patients who received the combination therapy, 6.7% died, vs 5.9% of the patients who received chemotherapy alone.

Immune-related AEs occurred in twice as many patients in the pembrolizumab group as in the chemotherapy group, at 22.7% vs 11.9%. Three patients in the pembrolizumab group died of immune-mediated AEs.

Also of note was acute kidney injury, which was seen in 5.2% of patients in the pembrolizumab-plus-chemotherapy group, vs 0.5% of patients in the chemotherapy-only group.

All patients received pemetrexed 500 mg/m2 and carboplatin with area under the curve of 5 or cisplatin 75 mg/m2 for four cycles every 3 weeks, and then received maintenance pemetrexed every 3 weeks.

Patients randomly assigned to receive immunotherapy also received four cycles of pembrolizumab 200 mg every 3 weeks followed by maintenance pembrolizumab for up to 31 cycles.

The combination of pembrolizumab with pemetrexed and carboplatin chemotherapy is already fully approved by the US Food and Drug Administration for first-line treatment in this patient population. The approval was based on these results and results from a small phase 2 trial (KEYNOTE-021).

Η άσκηση μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο μεταστάσεων στον καρκίνο μαστού

Ογκολογικά νέα

Ποιες αλλαγές στον τρόπο της ζωής της πρέπει να κάνει μια γυναίκα που είχε καρκίνο του μαστού αλλά θεραπεύθηκε, ώστε να ελαχιστοποιήσει τον κίνδυνο υποτροπής της ασθένειας; Πάνω απ’ όλα να ασκείται σωματικά, σύμφωνα με μια νέα καναδική επιστημονική έρευνα, καθώς η άσκηση μπορεί να μειώσει έως κατά 40% τον κίνδυνο αναβίωσης του καρκίνου.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Έλεν Γουόρνερ του Πανεπιστημίου του Τορόντο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο καναδικό ιατρικό περιοδικό «Canadian Medical Association Journal» μελέτησαν (μετα-ανάλυση) στοιχεία από 67 έρευνες που εξέτασαν διάφορους παράγοντες (βάρος, άσκηση, διατροφή κ.ά.), όσον αφορά στα πιθανά οφέλη τους σε γυναίκες που έχουν κάνει επιτυχή θεραπεία για καρκίνο του μαστού.
Διαπιστώθηκε ότι από όλες τις πιθανές αλλαγές στο στιλ ζωής η τακτική σωματική άσκηση (τουλάχιστον 150 λεπτά άσκησης μέτριας έντασης την εβδομάδα ή 75 λεπτά μεγάλης έντασης) είναι αυτή που απομακρύνει περισσότερο τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου λόγω επανεμφάνισης του καρκίνου.

Πιθανώς αυτό οφείλεται στο ότι η άσκηση καταστέλλει τη χρόνια εσωτερική φλεγμονή, που μπορεί να επιφέρει βλάβες στα κύτταρα και να ευνοήσει την καρκινογένεση.

Περίπου μία στις τέσσερις γυναίκες που έχουν διαγνωσθεί με τον συγκεκριμένο καρκίνο τελικά θα πεθάνει από αυτόν, όταν κάνει μετάσταση στο σώμα της. Ο υγιεινός τρόπος ζωής, όμως, μειώνει τον κίνδυνο των μελλοντικών μεταστάσεων.

Μετά την άσκηση, η δεύτερη σημαντικότερη παρέμβαση είναι η μείωση του βάρους ύστερα από μία επιτυχή αντικαρκινική θεραπεία. Μια αύξηση του βάρους πάνω από 10% μετά τη διάγνωση του καρκίνου του μαστού αυξάνει τον κίνδυνο θανάτου από καρκίνο. Οι γυναίκες που είναι υπέρβαρες ή παχύσαρκες κατά τη διάγνωση και στη συνέχεια παραμένουν με παραπανίσια κιλά έχουν χειρότερη πρόγνωση.

Τα συμπληρώματα βιταμίνης C μπορεί να βοηθάνε (αν και χρειάζονται περαιτέρω μελέτη), ενώ η βιταμίνη D βοηθάει στην αποκατάσταση της υγείας των οστών, που έχουν εξασθενήσει μετά τη χημειοθεραπεία και την ορμονοθεραπεία.

Η μελέτη συνιστά επίσης τη διακοπή του καπνίσματος και τον περιορισμό της κατανάλωσης αλκοόλ σε ένα ποτό τη μέρα το πολύ. Από την άλλη, επισημαίνει ότι, παρά τις όποιες αλλαγές στον τρόπο ζωής, μερικοί καρκίνοι του μαστού έχουν εκ φύσεως επιθετική βιολογία και θα επανεμφανισθούν.

 

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η παχυσαρκία σχετίζεται με 11 είδη καρκίνου

Ογκολογικά νέα

Ισχυρές είναι πλέον οι ενδείξεις ότι η παχυσαρκία σχετίζεται με ορισμένες μορφές καρκίνου, κυρίως του πεπτικού συστήματος και όσους σχετίζονται με τις ορμόνες, ενώ για άλλα είδη της νόσου τα στοιχεία είναι -προς το παρόν τουλάχιστον- ανεπαρκή, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική έρευνα με επικεφαλής Έλληνες επιστήμονες.

Συνολικά τα παραπανίσια κιλά και γενικότερα το έξτρα λίπος στο σώμα αυξάνουν τον κίνδυνο για 11 είδη καρκίνου, όπως του εντέρου, του παγκρέατος, των νεφρών, της μήτρας, του μαστού, των ωοθηκών, του οισοφάγου κ.ά. Με δεδομένο ότι σχεδόν τρεις στους τέσσερις ανθρώπους αναμένεται να είναι υπέρβαροι έως το 2035, η νέα μελέτη κρούει τον κώδωνα του κινδύνου.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη Μαρία Κύργιου, κλινική λέκτορα γυναικολογικής ογκολογίας στην Ιατρική Σχολή του Imperial College του Λονδίνου και τον Κώστα Τσιλίδη, λέκτορα επιδημιολογίας του καρκίνου στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Imperial και επίκουρο καθηγητή επιδημιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό «British Medical Journal» (BMJ).

Οι επιστήμονες μελέτησαν (μετα-ανάλυση) 204 έρευνες που συσχέτιζαν το βάρος με τον καρκίνο. Διαπιστώθηκε ότι η παχυσαρκία σχετίζεται σαφώς με τον κίνδυνο καρκίνου του οισοφάγου, του μυελού των οστών, του παχέος εντέρου (στους άνδρες), των χοληφόρων οδών, του παγκρέατος, του ενδομητρίου (στις γυναίκες προ της εμμηνόπαυσης) και των νεφρών.

Για κάθε πέντε μονάδες αύξησης του δείκτη μάζας σώματος (αναλογία του βάρους σε κιλά προς το τετράγωνο του ύψους σε μέτρα), ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου αυξάνεται από 9% στην περίπτωση του καρκίνου του παχέος εντέρου στους άνδρες, έως 56% στην περίπτωση του καρκίνου του χοληφόρου συστήματος. Αντίστοιχα, ο κίνδυνος καρκίνου της μήτρας αυξάνεται κατά 21% για κάθε αύξηση κατά 0,1 της αναλογίας μέσης/γοφών στις γυναίκες.

Το βασικό μήνυμα της μελέτης είναι ότι η απώλεια βάρους μειώνει τον κίνδυνο διαφόρων καρκίνων, εκτός από τον κίνδυνο άλλων χρόνιων παθήσεων, όπως του διαβήτη ή της καρδιοπάθειας. Ο καρκίνος αποτελεί βασική αιτία θανάτου παγκοσμίως, ενώ ο αριθμός των παχύσαρκων έχει υπερδιπλασιασθεί διεθνώς κατά τα τελευταία 40 χρόνια.

Στην έρευνα συμμετείχαν επίσης από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων ο καθηγητής Ευάγγελος Παρασκευαΐδης (Τμήμα Μαιευτικής & Γυναικολογίας) και ο Γιώργος Μαρκοζάννης (Τμήμα Υγιεινής και Επιδημιολογίας).

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η μεσογειακή διατροφή ασπίδα για τον καρκίνο του μαστού

Ογκολογικά νέα

Οι γυναίκες που ακολουθούν συστηματικά τη μεσογειακή διατροφή αντιμετωπίζουν μικρότερο κίνδυνο για καρκίνο του μαστού, σύμφωνα με μια νέα μεγάλη ολλανδική επιστημονική μελέτη.

Προηγούμενες μελέτες έχουν αναδείξει τα οφέλη της μεσογειακής διατροφής για την υγεία (καρδιοπάθεια, εγκεφαλικά κ.ά.) και η νέα έρευνα διευρύνει την γκάμα τους. Η μεσογειακή διατροφή περιλαμβάνει πολλά φρούτα και λαχανικά, ελαιόλαδο, πλήρη δημητριακά και ξηρούς καρπούς, καθώς επίσης περιορισμένες ποσότητες κόκκινου κρέατος και γλυκών.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Πιτ Βαν ντεν Μπραντ του Τμήματος Επιδημιολογίας του Πανεπιστημίου του Μάαστριχτ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο διεθνές περιοδικό για θέματα καρκίνου «International Journal of Cancer», σύμφωνα με τη βρετανική «Guardian», ανέλυσαν στοιχεία για 62.573 γυναίκες, ηλικίας 55 έως 69 ετών, σε βάθος δύο δεκαετιών. Εξ αυτών οι 3.354 πέθαναν από καρκίνο του μαστού.

Η μελέτη συσχέτισε το είδος της διατροφής με τον κίνδυνο θανάτου. Διαπιστώθηκε ότι η μεσογειακή διατροφή μπορεί να μειώσει έως 40% τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του μαστού αρνητικού για υποδοχείς οιστρογόνων. Είναι μια από τις πιο επικίνδυνες μορφές καρκίνου για τις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση και δεν μπορεί να θεραπευθεί με ορμονοθεραπεία.

Η έρευνα έδειξε ότι η μείωση του κινδύνου είναι μεγαλύτερη, αν η μεσογειακή διατροφή περιλαμβάνει αρκετούς ξηρούς καρπούς. Εκτιμήθηκε ότι, αν όλες οι γυναίκες έτρωγαν μεσογειακά, θα μπορούσαν να αποφευχθούν το 2,3% όλων των περιπτώσεων καρκίνου του μαστού και σχεδόν το ένα τρίτο (32,4%) των μη ορμονο-ευαίσθητων καρκίνων του μαστού.

Ο καρκίνος του μαστού είναι η συχνότερη μορφή καρκίνου στις γυναίκες. Μία μικρότερη περυσινή μελέτη, που είχε παρουσιασθεί σε συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Κλινικής Ογκολογίας, είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η μεσογειακή διατροφή μειώνει επίσης τον κίνδυνο επανεμφάνισης του καρκίνου του μαστού, που προηγουμένως είχε θεραπευθεί.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ιάσιμος ο καρκίνος σε μεγάλο βαθμό – H νόσος έχει καταστεί πλέον χρόνια

Ογκολογικά νέα

Ο καρκίνος σε μεγάλο βαθμό σήμερα, είναι ιάσιμος και αυτό οφείλεται στην πρόληψη, την έγκαιρη διάγνωση και τη θεραπεία, που τις τελευταίες δεκαετίες έχει βελτιωθεί σημαντικά.

«Έχουν γίνει πολλά βήματα και πολλά άλματα στην αντιμετώπιση του καρκίνου, ώστε να μπορούμε να ισχυριστούμε ότι σε μεγάλο βαθμό η νόσος από επάρατη έχει καταστεί πλέον χρόνια, με μικρή επίπτωση στην ποιότητα ζωής των ασθενών», τονίζει στο www.praktoreio-ygeias.gr του Αθηναικού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, με αφορμή την 4η Φεβρουαρίου, παγκόσμια ημέρα κατά του καρκίνου ο πρόεδρος της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρίας Ευάγγελος Φιλόπουλος.
«Η επιστήμη έχει προχωρήσει στην αντιμετώπιση της ασθένειας, που εμφανίστηκε από τότε που υπάρχουν οι πολυκύτταροι οργανισμοί και τα πρώτα ευρήματα σε προγόνους των ανθρώπων έχουν ηλικία 7.000 ετών. Ιδιαίτερη, όμως, εξάπλωση της νόσου παρατηρείται από τα μέσα του προηγούμενου αιώνα. Ο αυξανόμενος αριθμός των ηλικιωμένων (η γήρανση του πληθυσμού) και οι ανθυγιεινές ατομικές συνήθειες και κοινωνικές συνθήκες αποτελούν τους κύριους παράγοντες που αύξησαν τόσο πολύ τα κρούσματα καρκίνου. Και αν η αντιμετώπιση της νόσου ξεκίνησε να έχει περισσότερες επιτυχίες σχετικά πρόσφατα, από τη δεκαετία του 1960 και εντεύθεν, σήμερα μπορούμε να ισχυριστούμε ότι σε μεγάλο βαθμό η νόσος από επάρατη έχει καταστεί πλέον χρόνια», υπογραμμίζει ο πρόεδρος της ΕΑΕ.
Ήδη το μεγαλύτερο ποσοστό των παιδιών με κακοήθειες θεραπεύεται, το ίδιο συμβαίνει με τον καρκίνο του όρχεως, του προστάτη, του θυρεοειδούς, πολλά λεμφώματα κ.α., ενώ με άλλες μορφές καρκίνου, όπως του μαστού, του παχέος εντέρου, οι ασθενείς επιζούν για πάρα πολλά χρόνια με καλύτερη ποιότητα ζωής, αναφέρει ο κ. Φιλόπουλος.

Φυσικά, σημειώνει, υπάρχει ακόμα δρόμος μέχρι τη νίκη και σημαντικό ρόλο στο «πεδίο της μάχης» παίζει η πρόληψη, η οποία πρέπει να αποτελέσει το επίκεντρο του ενδιαφέροντος όλων, Πολιτείας, γιατρών, κοινωνίας, ενώ δεν διστάζει να επιρρίψει ευθύνες στην ιατρική κοινότητα, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «έχει υποτιμήσει τη σημασία της». Παράλληλα, όπως υπογραμμίζει ο πρόεδρος της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρίας, «πολύ αποτελεσματικότερη από οποιοδήποτε καινοτόμο φάρμακο στο άμεσο μέλλον είναι η εφαρμογή πληθυσμιακών προγραμμάτων έγκαιρης διάγνωσης σε συγκεκριμένες μορφές καρκίνου όπως του μαστού, του παχέος εντέρου του τραχήλου της μήτρας, του προστάτη και του μελανώματος».

«Ο καρκίνος δεν ξορκίζεται, αντιμετωπίζεται» και όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε την απειλή του καρκίνου παρελθόν αναφέρει στο www.praktoreio-ygeias.gr ο πρόεδρος της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρίας, τονίζοντας ότι μία απλή, με χαμηλό κόστος αλλά με υψηλή αποδοτικότητα στρατηγική για τη μείωση κατά 30% των νέων περιστατικών καρκίνου είναι η αλλαγή συγκεκριμένων ανθυγιεινών συνηθειών της καθημερινής ζωής.

«Το κάπνισμα, η κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών, η κακή διατροφή, η παχυσαρκία, η έλλειψη σωματικής δραστηριότητας, η μόλυνση των πόλεων, η αλόγιστη έκθεση στον ήλιο, αποτελούν ενδεικτικά τους πιο σημαντικούς παράγοντες κινδύνου για εμφάνιση καρκίνου». Υπολογίζεται πως 3,7 εκατ. ζωές θα μπορούσαν να σωθούν κάθε χρόνο αν εφαρμόζονταν οι σωστές στρατηγικές πρόληψης. Παγκοσμίως τα νέα περιστατικά καρκίνου που εμφανίζονται ετησίως, από 14 εκατ. το 2016, θα φτάσουν το 2030 τα 21,7 εκατ., ενώ οι θάνατοι αντίστοιχα από 8,2 εκατ. θα φτάσουν τα 13 εκατ.

 

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Αύξηση 33% στα νέα περιστατικά καρκίνου σε μία 10ετία

Ογκολογικά νέα

Περίπου 17,5 εκατομμύρια νέα περιστατικά καρκίνου υπήρξαν το 2015, αυξημένα κατά 33% σε σχέση με το 2005, ενώ οι θάνατοι από καρκίνο ήσαν 8,7 εκατομμύρια, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική μελέτη.
Η αύξηση των περιστατικών μέσα σε μια δεκαετία αποδίδεται σε διάφορους παράγοντες, όπως η αύξηση και η γήρανση του παγκόσμιου πληθυσμού.
Παγκοσμίως η πιθανότητα να πάθει καρκίνο ένα άνδρας, είναι μία στις τρεις, ενώ μια γυναίκα έχει μικρότερη πιθανότητα μία στις τέσσερις. Ο καρκίνος συνεχίζει να είναι η δεύτερη κυριότερη αιτία θανάτου στον κόσμο, μετά τα καρδιαγγειακά αίτια.
Ο καρκίνος του προστάτη είναι ο συχνότερος καρκίνος των ανδρών (1,6 εκατ. περιστατικά το 2015), ενώ ο καρκίνος της τραχείας, των βρόγχων και των πνευμόνων είναι αυτός που σκοτώνει τους περισσότερους άνδρες.
Στις γυναίκες ο καρκίνος του μαστού είναι τόσο ο συχνότερος καρκίνος (2,4 εκατ. περιστατικά πέρυσι), όσο και ο πιο θανατηφόρος.
Οι πιο συχνοί παιδικοί καρκίνοι είναι κατά σειρά η λευχαιμία, άλλα νεοπλάσματα, το μη-Χότζκιν λέμφωμα και οι καρκίνοι του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Κρίστίνα Φιτζμόρις του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον στο Σιάτλ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό ογκολογίας “JAMA Oncology”, ανέλυσαν στοιχεία για 32 είδη καρκίνου σε 195 χώρες. Από αυτές, σε 174 χώρες σημειώθηκε μεταξύ 2005-2015 αύξηση των συνολικών περιστατικών καρκίνου, αλλά σε 140 χώρες μειώθηκαν τα ποσοστά θανάτου από καρκίνο.
Μεταξύ των διαφορετικών ειδών καρκίνου, κατά την προηγούμενη δεκαετία μείωση εμφάνισαν οι θάνατοι από λέμφωμα Χότζκιν και από τους καρκίνους του οισοφάγου, του στομάχου και τη χρόνια μυελογενή λευχαιμία.
Οι ερευνητές προβλέπουν ότι σε απόλυτους αριθμούς τα περιστατικά καρκίνου θα συνεχίσουν να αυξάνονται στο μέλλον, ασκώντας έτσι ακόμη μεγαλύτερη πίεση στα συστήματα υγείας πολλών χωρών.
Όμως εκφράζουν την αισιοδοξία τους ότι «είναι δυνατή η πρόοδος στον πόλεμο κατά του καρκίνου», εφόσον υπάρξουν περαιτέρω βήματα στο πεδίο της πρόληψης, στον έλεγχο του καπνίσματος, στον εμβολιασμό, καθώς και στην αλλαγή του τρόπου ζωής, με περισσότερη σωματική άσκηση και πιο υγιεινή διατροφή.

Πηγή: amna.gr

Η Ανοσο-ογκολογία αλλάζει ουσιαστικά τη θεραπεία του καρκίνου

Ογκολογικά νέα

Η ανοσο-ογκολογία χαρακτηρίστηκε το 2013 από το Science ως η σημαντικότερη επιστημονική εξέλιξη της Ιατρικής δεδομένου ότι έχει συμβάλλει ήδη στα λίγα χρόνια που είναι διαθέσιμη στην αύξηση της επιβίωσης ασθενών με δύσκολα διαχειρίσιμους καρκίνους, όπως ο καρκίνος του πνεύμονα.
Το ανοσοποιητικό σύστημα, το φυσικό αμυντικό σύστημα του σώματος, αποτελείται από μια συλλογή από όργανα, κύτταρα και ειδικά μόρια που βοηθούν στην προστασία από ιούς, τον καρκίνο και άλλες νόσους. Όταν ένας διαφορετικός (ξένος) οργανισμός εισέρχεται στο ανθρώπινο σώμα, π.χ. ένα βακτήριο, το ανοσοποιητικό σύστημα το αναγνωρίζει και κατόπιν του επιτίθεται, εμποδίζοντάς να προκαλέσει βλάβη. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται ανοσοποιητική απόκριση.
Καθώς τα καρκινικά κύτταρα είναι πολύ διαφορετικά από τα κανονικά κύτταρα του οργανισμού, το ανοσοποιητικό σύστημα τους επιτίθεται όταν είναι σε θέση να τα αναγνωρίσει. Ωστόσο, τα καρκινικά κύτταρα πολύ συχνά βρίσκουν τρόπους να «μεταμφιέζονται» σε κανονικά κύτταρα, έτσι ώστε το ανοσοποιητικό να μην τα αναγνωρίζει σαν επικίνδυνα. Επιπρόσθετα και ομοίως με την συμπεριφορά των ιών, μπορούν να αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου (μετάλλαξη) και έτσι να διαφεύγουν του ανοσοποιητικού. Ταυτόχρονα, η φυσική διαδικασία ανοσολογικής απόκρισης πολύ συχνά δεν είναι αρκετά δυνατή για να καταπολεμήσει τα καρκινικά κύτταρα.
Οι ανοσο-ογκολογικές θεραπείες είναι φάρμακα που «χρησιμοποιούν» το ανοσολογικό σύστημα του σώματος για να καταπολεμήσουν τον καρκίνο. Η διαφορά τους με άλλες αντικαρκινικές θεραπείες είναι ότι στοχεύουν τα ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος και όχι τα καρκινικά κύτταρα, επιτρέποντάς του να αναγνωρίζει και να επιτίθεται επιλεκτικά στα καρκινικά κύτταρα, ενώ ταυτόχρονα προσφέρει μακροχρόνια μνήμη στο ανοσοποιητικό, έτσι ώστε να προσαρμόζεται συνεχώς και σε βάθος χρόνου στον καρκίνο, προσφέροντας ανθεκτική και μακροχρόνια θεραπεία στον ασθενή.
Αρχικά ευρήματα μελετών καταδεικνύουν ότι οι ασθενείς που υποβάλλονται σε θεραπεία με ανοσο-ογκολογία μπορούν να βιώσουν μια σημαντική βελτίωση στην επιβίωση σε σύγκριση με τις ισχύουσες θεραπείες, καθώς παρατηρούνται υψηλά ποσοστά ανταπόκρισης μεγάλης διάρκειας. Επιπλέον, αυτές οι μελέτες δείχνουν σταθερό προφίλ ασφάλειας για τα ανοσο-ογκολογικά φάρμακα σε διαφορετικές μορφές καρκίνου.

Πιο εκτενείς μελέτες βρίσκονται σε εξέλιξη στο πλαίσιο συνεργασίας μεταξύ της φαρμακευτικής βιομηχανίας και των ακαδημαϊκών κέντρων σε όλο τον κόσμο για την κατανόηση αυτού του δυναμικού θεραπείας του καρκίνου σε πολλαπλές ενδείξεις, όπως ο μη μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονα (NSCLC), το μελάνωμα, ο καρκίνος της ουροδόχου κύστεως, ο καρκίνος του στομάχου, και ο καρκίνος κεφαλής και τραχήλου .

Στοιχεία από κλινικές μελέτες που έχουν διεξαχθεί μέχρι στιγμής δηλώνουν ότι η ανοσο-ογκολογία έχει διαφορετικό προφίλ παρενεργειών σε σχέση με τις αντικαρκινικές θεραπείες, όπως η χημειοθεραπεία και οι αναστολείς τυροσινικής κινάσης, ενώ παρέχει νέους τρόπους αντιμετώπισης των όγκων. Δεδομένα από μελέτες αποδεικνύουν ότι αυτές οι νέες θεραπείες είναι γενικά καλά ανεκτές.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα μελέτης που παρουσιάστηκε στο πρόσφατο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Κλινικής Ογκολογίας (ESMO 2016), το pembrolizumab (το οποίο επανενεργοποιεί τα κυτταροτοξικά Τ-λεμφοκύτταρα στο μικροπεριβάλλον του όγκου, επανεργοποιώντας ουσιαστικά την αντικαρκινική ανοσία) πέτυχε σημαντικά μεγαλύτερη συνολική επιβίωση σε σχέση με τη χημειοθεραπεία, για τους ασθενείς με έκφραση του PD-L1 ≥50% στους όγκους τους, γεγονός που οδήγησε και στην έγκρισή του από τον Αμερικανικό Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) ως θεραπεία πρώτης γραμμής για τους ασθενείς αυτούς. Αντίστοιχα έχει κατατεθεί στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων (EMEA) αίτημα έγκρισης για τον ίδιο πληθυσμό.

Η αξία της θεραπευτικής αυτής εξέλιξης γίνεται καλύτερα κατανοητή αν λάβουμε υπόψη ότι ο καρκίνος, διεθνώς, συνοδεύεται από ένα υψηλό φορτίο νοσηρότητας αλλά και από μια σημαντική δαπάνη, αν και αναλογικά μικρότερη του φορτίου νόσου, για τα συστήματα υγείας διεθνώς.

(Αποσπάσματα άρθρου της Μαίρης Μπιμπή από το health.in.gr)

http://health.in.gr/news/various/article/?aid=1500118356

1 2 3 4 5