Χημειοθεραπεία ονομάζεται η χορήγηση ενός φαρμάκου που σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα που βρίσκονται μέσα στο αίμα καθώς έχουν την ιδιότητα να πολλαπλασιάζονται γρήγορα. Εκπαιδευμένος για την παρασκευή και χορήγηση του φαρμάκου είναι αποκλειστικά ο ογκολόγος παθολόγος.
Τα ονομαζόμενα «πρωτόκολλα» που εφαρμόζει ο ιατρός είναι φάρμακα ή συνδυασμός φαρμάκων αναλόγως με τον καρκινικό τύπο του κάθε ασθενούς. Τα πρωτόκολλα, συστήνονται από διεθνείς Επιστημονικές εταιρείες και έχουν εγκριθεί από Οργανισμούς Φαρμάκων των μεγαλύτερων χωρών στον τομέα της έρευνας καθώς έχει διαπιστωθεί ότι η θεραπεία με ένα συγκεκριμένο φάρμακο ή συνδυασμό φαρμάκων, είναι αποτελεσματική για τη πλειοψηφία των ασθενών με συγκεκριμένο τύπο καρκίνου. Υπάρχουν όμως και ασθενείς στους οποίους μπορεί να μην αποδώσει ένα συγκεκριμένο πρωτόκολλο και ο ιατρός στην πορεία να διαφοροποιήσει το χημικοθεραπευτικό σχήμα.
Η χημειοθεραπεία μέχρι σήμερα χορηγείται ενδοφλεβίως μέσα σε ορό, αλλά κατά τα τελευταία χρόνια άρχισε να χορηγείται και σε μορφή χαπιών.
Η θεραπεία αυτή πρέπει να χορηγείται σε οργανωμένα κέντρα και όχι σε ιατρείο. Και αυτό διότι εκτός από τα καρκινικά κύτταρα η χημειοθεραπεία ταυτόχρονα σκοτώνει και τα φυσιολογικά κύτταρα, άρα έχει τοξικότητα και κατά περίπτωση μπορεί να προκαλέσει στον ασθενή κάποιο ή συνδυαστικά κάποια από τα συμπτώματα: Κόπωση, καταβολή, ναυτία, στοματίτιδα, αλωπεκία, νευροπάθεια, αλλεργικές αντιδράσεις. Ο ασθενής επίσης ελέγχεται αιματολογικά, διότι λόγω της χημειοθεραπείας, μπορεί να εμφανιστεί μείωση των λευκών αιμοσφαίριων, του αιματοκρίτη και των αιμοπεταλίων του ασθενούς, γεγονός που τον καθιστά ευάλωτο σε λοιμώξεις και απαιτείται να λάβει μέτρα προστασίας ο ιατρός. Πάντως, ο ιατρός έχει στη διάθεσή του φάρμακα – “αντίδοτα” με τα οποία προστατεύει από παρενέργειες τον ασθενή.
Η χημειοθεραπεία πρέπει να χορηγείται κάθε 21 ή κάθε 15 ημέρες, αναλόγως με το είδος της χημειοθεραπείας που απαιτείται για κάθε συγκεκριμένο όγκο.