Ο παιδικός καρκίνος είναι σε υψηλά ποσοστά ιάσιμος

Ογκολογικά νέα

Ο παιδικός καρκίνος τόσο παγκοσμίως όσο και στην Ελλάδα είναι σε υψηλά ποσοστά ιάσιμος, ανάλογα βέβαια με το είδος του.

«Αν ένα παιδί έχει διαγνωστεί με καρκίνο το 2014, υπάρχει 80% πιθανότητα ίασης. Αυτό σημαίνει ότι θα είναι ένας υγιής ενήλικας» επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Στέργιος Ζαχαρούλης διευθυντής του Παιδιατρικού-Ογκολογικού Τμήματος στη «Harley Street Clinic» και διευθυντή Παιδο-Νευροογκολογίας στο «The Royal Marsden NHS Foundation Trust» του Λονδίνου.

«Υπάρχει περίπτωση να υποτροπιάσει ο όγκος αλλά και πάλι αντιμετωπίζεται ώστε να επιβιώσει τελικά το 80%. Αυτό είναι ένας μέσος όρος, και μιλάμε για το σύνολο, δηλαδή αν ένα παιδί έχει έναν καρκίνο, ανεξάρτητα από το αν είναι λευχαιμία ή όγκος στον εγκέφαλο, θα θεωρηθεί ότι το ποσοστό ίασης είναι 80%. Ωστόσο υπάρχουν πχ κάποιοι όγκοι στον εγκέφαλο όπου η πιθανότητα επιβίωσης είναι από 0-30%, αλλά υπάρχουν και όγκοι όπως το λέμφωμα Hodgkin’s όπου η πιθανότητα επιβίωσης είναι 95%. Γι αυτό καταλήγουμε στο 80%. Υπάρχει δηλαδή τεράστιο φάσμα. Στις οξείες λεμφοβλαστικές λευχαιμίες κατά κύριο λόγο το μικρότερο ποσοστό επιβίωσης είναι γύρω στο 70% και το ανώτερο όριο επιβίωσης είναι γύρω στο 95-98%» επισημαίνει ο κ Ζαχαρούλης.

Οι νέες θεραπείες για τον παιδικό καρκίνο, σύμφωνα με τον κ. Ζαχαρούλη, είναι στοχευμένες και οι περισσότερες χορηγούνται από το στόμα. Πρόκειται για θεραπείες με βιολογικούς τροποποιητές που έχουν διαφορετικό τρόπο δράσης είναι πιο εξειδικευμένες και στοχεύουν στις μεταλλάξεις.

Πηγή: amna.gr

Τροποποιημένος ιός του έρπη σταματά την εξέλιξη του καρκίνου

Ογκολογικά νέα

Ένας γενετικά τροποποιημένος ιός του έρπη, μπορεί να σταματήσει την εξέλιξη του καρκίνου του δέρματος, καταστρέφοντας τα καρκινικά κύτταρα και ενισχύοντας παράλληλα την άμυνα του ανοσοποιητικού συστήματος του ασθενούς εναντίον των όγκων.

Για πρώτη φορά διεθνώς, μια κλινική δοκιμή στο τελικό στάδιό της (φάση 3) έδειξε ότι η ανοσοθεραπεία με τη βοήθεια των ιών έχει σίγουρα αντικαρκινική δράση. Οι ερευνητές από 64 ερευνητικά κέντρα από όλο τον κόσμο, με επικεφαλής τον καθηγητή Κέβιν Χάρινγκτον του Ινστιτούτου Ερευνών για τον Καρκίνο του Λονδίνου και τον Χάουαρντ Κάουφμαν του Ινστιτούτου Καρκίνου του Πανεπιστημίου Ράτγκερς των ΗΠΑ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό κλινικής ογκολογίας «Journal of Clinical Oncology», δοκίμασαν τη νέα θεραπεία σε 436 ασθενείς με επιθετικό μεταστατικό μελάνωμα (η πιο θανατηφόρα μορφή καρκίνου του δέρματος). Οι καρκινοπαθείς είτε πήραν μια δόση του νέου φαρμάκου είτε έκαναν (για λόγους σύγκρισης) άλλου είδους ανοσοθεραπεία.

Η θεραπεία ονομάζεται Talimogene Laherparepvec (ή εν συντομία T-VEC) και συνίσταται σε μια μεταλλαγμένη μορφή του τύπου-1 του ιού του έρπη (herpes simplex), ο οποίος, αφότου εισαχθεί στο σώμα του ασθενούς, πολλαπλασιάζεται στο εσωτερικό των καρκινικών κυττάρων και τα καταστρέφει εκ των έσω. Χάρη στην κατάλληλη τροποποίησή του, έχουν αφαιρεθεί δύο γονίδια-κλειδιά από τον ιό, ώστε να μην μπορεί να αναπαραχθεί μέσα στα υγιή κύτταρα. Για αυτόν τον λόγο, το νέο φάρμακο προκαλεί λιγότερες παρενέργειες σε σχέση με την παραδοσιακή χημειοθεραπεία.

Ο ιός έχει επίσης τροποποιηθεί γενετικά έτσι ώστε να παράγει το μόριο GM-CSF, το οποίο ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς, προκειμένου αυτό -παράλληλα με την εκ των έσω δράση του ιού- να επιτίθεται και να καταστρέφει τα καρκινικά κύτταρα. Συνεπώς, η δράση του ιού είναι διπλή, εσωτερική και ταυτόχρονα εξωτερική.

Το T-VEC, που παράγεται από τη φαρμακευτική εταιρεία Amgen, ανήκει σε μια νέα γενιά φαρμάκων που βασίζονται σε ιούς και έχουν αφήσει υποσχέσεις στις πρώτες κλινικές δοκιμές. Το T-VEC είναι το πρώτο που δοκιμάζεται με σχετική επιτυχία σε μια μεγάλη τυχαιοποιημένη και ελεγχόμενη κλινική δοκιμή φάσης 3.

Από τους ασθενείς που πήραν το T-VEC, το 16,3% εμφάνισε θεραπευτική αντίδραση διαρκείας, για πάνω από έξι μήνες, έναντι ποσοστού μόνο 2,1% όσων έκαναν την εναλλακτική θεραπεία ελέγχου. Σε μερικούς ασθενείς που έλαβαν το T-VEC, η θεραπευτική αντίδραση ξεπέρασε τα τρία χρόνια, ένα όριο που οι ογκολόγοι θεωρούν ως θεραπεία στην περίπτωση μιας ανοσοθεραπείας.

Πηγή: zougla.gr

Kλινικές δοκιμές για εξατομικευμένη αγωγή ανάλογα με τη μετάλλαξη

Ογκολογικά νέα

Το Εθνικό Αμερικανικό Ινστιτούτο για τον Καρκίνο (NCI) άρχισε μεγάλης κλίμακας κλινικές δοκιμές με στόχο τη χορήγηση εξατομικευμένης αγωγής ανάλογα με τη μετάλλαξη των όγκων των ασθενών και όχι ανάλογα με τον τύπο του καρκίνου, ξεκινώντας μία πρωτοβουλία κρίσιμη για την ιατρική ακριβείας.

Η προσέγγιση αυτή συνίσταται στον εντοπισμό των κυτταρικών ανωμαλιών των καρκίνων, ώστε να προσδιορίζονται οι αποτελεσματικότερες θεραπείες για κάθε ασθενή.

Ένας ασθενής που έχει προσβληθεί από καρκίνο του πνεύμονα μπορεί με τον τρόπο αυτόν να πάρει αγωγή με βάση ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται για μία άλλη μορφή καρκίνου, όπως ο καρκίνος του μαστού, όταν ο όγκος του παρουσιάζει ανάλογη μετάλλαξη.

Η έρευνα εντάσσεται στο πλαίσιο πρωτοβουλίας του προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, η οποία ανακοινώθηκε τον Ιανουάριο κατά την ομιλία του για την Κατάσταση της Ένωσης για τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση της προόδου που έχει καταγράψει η ιατρική έρευνα τα τελευταία 10 χρόνια και για τη δυναμική της ιατρικής ακριβείας.

Η προσέγγιση αυτή θα επιτρέψει τον σχεδιασμό και την πραγματοποίηση κλινικών δοκιμών που θα χρειασθούν πολύ λιγότερο χρόνο και θα είναι περισσότερο στοχευμένες. Υπάρχουν περισσότερες από 200 μορφές καρκινικών όγκων.

«Πρόκειται για την πλέον εκτεταμένη και ενδελεχή κλινική δοκιμή στην ιστορία της ογκολογίας ακριβείας» δήλωσε ο δρ Τζέιμς Ντόροσοου, αναπληρωτής διευθυντής του NCI.

Η κλινική αυτή δοκιμή ονομάζεται NCI-MATCH και έχει ως στόχο την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι γενετικές ανωμαλίες του όγκου ανταποκρίνονται σε στοχευμένες θεραπείες και όχι πλέον ο ίδιος ο καρκίνος προσδιοριζόμενος από το όργανο που έχει προσβληθεί, εξήγησε ο δρ Τζέιμς Ντόροσοου.
Σύμφωνα με τον Νταγκ Λόουι, διευθυντή Έρευνας του NCI, «αυτή η κλινική δοκιμή μπορεί να μεταμορφώσει τη θεραπεία του καρκίνου».

Περί τους 3.000 ασθενείς θα επιλεγούν τον Ιούλιο για να λάβουν μέρος στην κλινική δοκιμή για να βρεθούν τελικά οι 1.000 που θα ανταποκρίνονται στα κριτήριά της.

Κατά τη διάρκεια των κλινικών δοκιμών, θα δοκιμαστούν περί τις 20 στοχευμένες αγωγές που θα χορηγηθούν δωρεάν από τα φαρμακευτικά εργαστήρια.

Οι ερευνητές θα χρησιμοποιήσουν ένα απλό τεστ DNA που θα επιτρέψει τον εντοπισμό 143 γενετικών μεταλλάξεων στους όγκους των ασθενών που πάσχουν από καρκίνο και οι οποίοι μπορούν να αντιμετωπισθούν με φάρμακα που ήδη διατίθενται στην αγορά ή με πειραματικές θεραπείες. Η δοκιμή θα δείξει εάν οι θεραπείες είναι δραστικές σε σχέση με την ανταπόκριση των ασθενών και τη χρονική περίοδο κατά την οποία ο όγκος θα σταματήσει να αναπτύσσεται.

Πηγή: zougla.gr

Ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας δεν αφορά μόνο τις νέες γυναίκες

Ογκολογικά νέα

Υπάρχει η αντίληψη ότι ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας αφορά μόνο τις νεαρές γυναίκες, ωστόσο το ήμισυ των θανάτων καταγράφεται σε γυναίκες άνω των 65 ετών, όπως αναφέρει μια νέα έκθεση που δημοσιεύτηκε στο «British Medical Journal».

Κατά τη χρονική περίοδο 2010-2012 σημειώθηκαν περίπου 449 θάνατοι από καρκίνο του τραχήλου της μήτρας στη Μ. Βρετανία που αφορούσαν γυναίκες άνω των 65 ετών και 7 θάνατοι που αφορούσαν γυναίκες κάτω των 25.

Η έκθεση αναφέρει ότι ο αριθμός των ηλικιωμένων γυναικών που πλήττονται από τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας αναμένεται να αυξηθεί την επόμενη δεκαετία. Ενώ ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας είναι ο πιο συχνός καρκίνος στις γυναίκες κάτω των 35 ετών, εξακολουθεί να επηρεάζει τις γυναίκες όλων των ηλικιών.

Η επικεφαλής της μελέτης, δρ Σου Σέρμαν, λέκτορας ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Keele, είπε ότι οι αριθμοί δείχνουν ότι οι ηλικιωμένες γυναίκες δεν κάνουν προσυμπτωματικούς ελέγχους για την πρόληψη του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας.

«Πρέπει να αλλάξουμε την αντίληψη που έχουμε για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Πρέπει να θεωρείται ότι μπορεί επηρεάσει όλες τις γυναίκες, ανεξαρτήτως ηλικίας, όπως ακριβώς ο καρκίνος του μαστού και του παχέος εντέρου» εξήγησε η δρ Σέρμαν.

Η έκθεση διαπίστωσε ότι οι γυναίκες που έκαναν τακτικό προληπτικό έλεγχο μεταξύ των ηλικιών 50-64 ετών είχαν «ένα σχετικά χαμηλότερο κίνδυνο» εμφάνισης της νόσου τα επόμενα 20 χρόνια.

Πηγή: Zougla.gr

50 συνηθισμένες χημικές ουσίες που μπορεί να προκαλέσουν καρκίνο

Ογκολογικά νέα

Πενήντα συνηθισμένες χημικές ουσίες, στις οποίες οι άνθρωποι εκτίθενται καθημερινά, μπορούν να προκαλέσουν την εκδήλωση καρκίνου, αν συνδυαστούν μεταξύ τους, ακόμη και σε χαμηλές δόσεις, σύμφωνα με διεθνή έρευνα που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Carcinogenesis.

Η ερευνητική κοινοπραξία, υπό τον συντονισμό της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης Getting To Know Cancer, με έδρα τον Καναδά, και τη συμμετοχή 174 επιστημόνων από ερευνητικά κέντρα 28 χωρών, μελέτησαν τη σχέση ανάμεσα σε 85 κοινές χημικές ουσίες, που από μόνες τους δεν θεωρούνται καρκινογόνες για τους ανθρώπους.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ουίλιαμ Γκούντσον του Ιατρικού Κέντρου Καλιφόρνιας-Ειρηνικού στο Σαν Φρανσίσκο, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι 50 από αυτές τις ουσίες, σε διάφορους συνδυασμούς στο περιβάλλον, μπορούν να συμβάλουν στην εκδήλωση καρκίνου.

Συγκεκριμένα, οι διάφορες χημικές ουσίες μπορούν να θεωρηθούν υπεύθυνες για έως το 20% των καρκίνων διεθνώς (έναν στους πέντε).

«Η έρευνα υποστηρίζει την ιδέα ότι τα χημικά που δεν θεωρούνται επιβλαβή από μόνα τους, όταν συνδυάζονται και αργά συσσωρεύονται στο σώμα, μπορούν να πυροδοτήσουν καρκίνο και μπορεί να βρίσκονται πίσω από την παγκόσμια επιδημία καρκίνου, της οποίας είμαστε μάρτυρες. Καθίσταται πια επείγον να αφιερώσουμε περισσότερη προσοχή στις επιπτώσεις που έχει η έκθεση σε χαμηλές δόσεις σε αυτά τα μίγματα χημικών, τα οποία υπάρχουν στο φαγητό που τρώμε, στον αέρια που αναπνέουμε και στο νερό που πίνουμε», σχολιάζει ο Βιολόγος Δρ Χεμάντ Γιασαέι του Πανεπιστημίου Μπρουνέλ του Λονδίνου.

Μετά και τη νέα μελέτη, οι επιστήμονες ζητούν να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην αργή έκθεση των ανθρώπων στα διάφορα «κοκτέιλ» φαινομενικά αθώων χημικών ουσιών, οι οποίες όμως, σε συνδυασμό μεταξύ τους, μπορεί να αποβούν καρκινογόνες.

Πηγή: amna.gr, in.gr

Καλύτερος μακροχρόνιος έλεγχος της αληθούς πολυκυτταραιμίας με ruxolitinib

Ογκολογικά νέα

Η πλειονότητα των ασθενών με αληθή πολυκυτταραιμία σε θεραπεία με ruxolitinib επιτυγχάνουν μακροχρόνιο έλεγχο της νόσου, σύμφωνα με νεότερα στοιχεία από τη μελέτη Φάσης ΙΙΙ RESPONSE που παρουσιάστηκαν πρόσφατα στο 20ο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Αιματολογικής Εταιρείας (EHA) στη Βιέννη.

Το ruxolitinib αποτελεί τη μοναδική στοχευμένη θεραπεία που είναι εγκεκριμένη στην ΕΕ για την αληθή πολυκυτταραιμία. Είναι ένας από του στόματος χορηγούμενος αναστολέας των κινασών της τυροσίνης JAK 1 και JAK 2. Εγκρίθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον Μάρτιο 2015 για την θεραπεία ενήλικων ασθενών με αληθή πολυκυτταραιμία, οι οποίοι παρουσιάζουν αντοχή ή δυσανεξία στην υδροξυουρία.

Επιπλέον έχει εγκριθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον Αύγουστο του 2012 για τη θεραπεία της σχετικής με τη νόσο σπληνομεγαλίας ή συμπτωμάτων, σε ενήλικες ασθενείς με πρωτοπαθή μυελοΐνωση (επίσης γνωστή ως χρόνια ιδιοπαθής μυελοΐνωση), μυελοΐνωση μετά από αληθή πολυκυτταραιμία ή μυελοΐνωση μετά από ιδιοπαθή θρομβοκυττάρωση.

Η RESPONSE είναι μία παγκόσμια, τυχαιοποιημένη, ανοικτή μελέτη που διεξήχθη σε περισσότερα από 90 ερευνητικά κέντρα, όπου 222 πάσχοντες από αληθή πολυκυτταραιμία με αντοχή ή δυσανεξία στην υδροξυουρία τυχαιοποιήθηκαν σε αναλογία 1:1 να λάβουν είτε ruxolitinib (εναρκτήρια δόση των 10 mg δύο φορές την ημέρα) ή την καλύτερη διαθέσιμη θεραπεία, η οποία ορίσθηκε ως επιλεγμένη από τον ερευνητή μονοθεραπεία ή απλή παρακολούθηση.

Σύμφωνα με τα δεδομένα, το 83% των ασθενών που έλαβαν ruxolitinib παρέμεινε στη θεραπεία στους 18 μήνες. Οι ασθενείς που έλαβαν τη θεραπεία και πέτυχαν έλεγχο του αιματοκρίτη δίχως αφαίμαξη, είχαν 89% πιθανότητα να διατηρήσουν την ανταπόκρισή τους επί 18 μήνες από τη στιγμή της αρχικής ανταπόκρισης, ενώ όλοι οι ασθενείς, οι οποίοι είχαν αρχικά ανταπόκριση σε ό,τι αφορά το σπλήνα, διατήρησαν την μείωση στο μέγεθός του. Από τους ασθενείς σε θεραπεία με ruxolitinib κατά την 32η εβδομάδα, το 90% δεν χρειάστηκε αφαίμαξη μεταξύ της 32ης και της 80ης εβδομάδας. Επιπλέον, αυτοί που πέτυχαν πλήρη αιματολογική ύφεση την 32η εβδομάδα, είχαν 69% πιθανότητα να διατηρήσουν την ανταπόκρισή τους επί τουλάχιστον 18 μήνες από τη στιγμή της αρχικής ανταπόκρισης.

Η θεραπεία με ruxolitinib οδήγησε επίσης σε συνεχή έλεγχο των τιμών των λευκών αιμοσφαιρίων και των αιμοπεταλίων, που αποτελούν σημαντικές αιματολογικές παραμέτρους της νόσου, με τις μεγαλύτερες μειώσεις να παρατηρούνται σε ασθενείς με τις υψηλότερες τιμές κατά την έναρξη της μελέτης.

Συνολικά, το ruxolitinib ήταν καλά ανεκτό. Οι πιο συχνές μη αιματολογικές ανεπιθύμητες ενέργειες στο σκέλος του ruxolitinib ήταν πονοκέφαλος, διάρροια, δερματικός κνησμός και κόπωση. Η διακοπή της θεραπείας λόγω των ανεπιθύμητων ενεργειών παρέμεινε χαμηλή στο σκέλος του ruxolitinib (4,5%).

Η αληθής πολυκυτταραιμία είναι μία σπάνια αιματολογική κακοήθεια που σχετίζεται με υπερπαραγωγή των κυττάρων αίματος στον μυελό των οστών και προσβάλλει περίπου έναν έως τρεις ανθρώπους ανά 100.000 πληθυσμού παγκοσμίως. Η νόσος προκαλείται από την απορρύθμιση του μονοπατιού JAK-STAT. Τυπικά χαρακτηρίζεται από αυξημένο αιματοκρίτη (την εκατοστιαία αναλογία του όγκου των ερυθροκυττάρων στον ολικό όγκο του αίματος) που μπορεί να οδηγήσει σε πύκνωση του αίματος και αυξημένο κίνδυνο θρομβώσεων, καθώς και σε αυξημένα επίπεδα λευκών αιμοσφαιρίων και αιμοπεταλίων. Αυτό μπορεί να προκαλέσει σοβαρές καρδιαγγειακές επιπλοκές, όπως το εγκεφαλικό επεισόδιο και το έμφραγμα του μυοκαρδίου, οδηγώντας σε αυξημένη νοσηρότητα και θνησιμότητα. Επιπλέον, οι πάσχοντες από αληθή πολυκυτταραιμία μπορεί να έχουν διογκωμένο σπλήνα και συμπτώματα που είναι συχνά και επιβαρυντικά, με συνολική επίπτωση στην ποιότητα της ζωής παρόμοια με αυτή που παρατηρείται στην μυελοΐνωση.

Πηγή: health.in.gr

Ομιλία του προέδρου του Διεθνούς Παρατηρητηρίου Οξειδωτικού Στρες

Ογκολογικά νέα

Εκδήλωση με θέμα “Η αντιοξειδωτική διατροφή στην πρόληψη και αντιμετώπιση του καρκίνου” πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στο αμφιθέατρο του Ιατρικού Διαβαλκανικού. Πυκνό ακροατήριο ιατρών και κοινού, προσήλθε για να ακούσει την ομιλία του προέδρου του Διεθνούς Παρατηρητηρίου Οξειδωτικού Στρες (IOOS), ιατρού και βιοχημικού, καθηγητή του πανεπιστημίου της Ρώμης “La Sapienza”, Eugenio Luigi Iorio.

Την εκδήλωση συνδιοργάνωσαν ο Ιατρικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης, η Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρεία – παράρτημα Βορείου Ελλάδος και το Παράρτημα του Διεθνούς Παρατηρητήριου Οξειδωτικού Στρες – Τμήμα Υγείας καιΤροφίμων.

Ο διεθνούς φήμης ομιλητής κ. Λόριο αναφέρθηκε διεξοδικά στην αξία της αντιοξειδωτικής διατροφής και απάντησε στους προβληματισμούς πολυπληθούς κοινού. Τόνισε ότι οι πυλώνες για καλή ποιότητα ζωής είναι η φυσική κίνηση (άθληση) για 40 λεπτά ημερησίως, η διατροφή με τη λήψη τροφών πλούσιων σε αντιοξειδωτικές ουσίες (ψάρι, ξηροί καρποί κ.α) διότι βοηθούν στην υγεία και μακροζωία, ενώ απομακρύνουν το ενδεχόμενο προσβολής από κακοήθεις ασθένειες. Τέλος, η ποιότητα του αέρα που έχει ανάγκη ο οργανισμός. Προέτρεψε να μην υπάρχει άκριτη χρήση συμπληρωμάτων διατροφής.

Μετεκπαιδευτικά μαθήματα Ιατρικού Διαβαλκανικού

Ομιλίες της ιατρού

Με δύο εισηγήσεις συμμετείχε η Δρ. Μπάκα στα φετινά μετεκπαιδευτικά μαθήματα για ιατρούς που οργάνωσε το Ιατρικό Διαβαλκανικό. Τα μαθήματα τα οποία πραγματοποιούνται με ευθύνη του Επιστημονικού συμβουλίου του νοσοκομείου είναι εγκεκριμένα και μοριοδοτούμενα από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Συνεχιζόμενης Ιατρικής Εκπαίδευσης  (EACCME).

Η ιατρός μίλησε για την ογκολογική αντιμετώπιση «πνευμονικής διήθησης σε γυναίκα 34 ετών με παραγωγικό βήχα» καθώς και στην παρουσίαση του θέματος «Παχυσαρκία, Φλεγμονή, Διαβήτης: Ο ρόλος στην καρκινογένεση», σε συνεργασία με συναδέλφους ιατρούς άλλων ειδικοτήτων.

Διεθνές συμπόσιο: Ca πνεύμονα, νέα φάρμακα & θεραπείες

Ομιλίες της ιατρού

Υπάρχουν νέα φάρμακα τα οποία αυξάνουν σημαντικά το προσδόκιμο επιβίωσης και κυρίως την ποιότητα ζωής του ασθενούς με καρκίνο του πνεύμονα, ενώ νέες ογκολογικές θεραπείες όλων των επιμέρους ογκολογικών υποειδικοτήτων, συμβάλλουν στην ίδια κατεύθυνση. Αυτό προκύπτει ως συμπέρασμα από τις εργασίες του Ογκολογικού συμποσίου με θέμα «Καρκίνος πνεύμονα: Από τη διάγνωση στη θεραπεία», που πραγματοποιήθηκε στο Ιατρικό Διαβαλκανικό Θεσσαλονίκης, με επικεφαλής της consultant Ογκολογίας, Σοφία Μπάκα και ομιλητές, κορυφαίους ειδικούς στον καρκίνο του πνεύμονα.

Τις εργασίες του συνεδρίου, χαιρέτισε ο πρόεδρος του Ομίλου Ιατρικού Αθηνών, Δρ. Γεώργιος Αποστολόπουλος, υπογραμμίζοντας ότι 30 χρόνια μετά από την έναρξη λειτουργίας των Νοσοκομείων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, όχι μόνο επιτεύχθηκε ο στόχος να ανακοπεί η αναζήτηση θεραπείας από Έλληνες στο εξωτερικό, αλλά το Ογκολογικό Κέντρο του Ιατρικού Διαβαλκανικού, παρέχει ολοκληρωμένη θεραπεία, ανάλογη των μεγαλύτερων Κέντρων, διεθνώς. Γεγονός, που επιβεβαιώνεται από την προσέλευση ασθενών από το εξωτερικό στα νοσοκομεία του Ομίλου, στο πλαίσιο του προγράμματος Ιατρικού Τουρισμού.

symposio-ca-pnev2

Η θεραπεία του καρκίνου του πνεύμονα μπορεί να οδηγήσει σε ίαση, μόνο εάν διαγνωστεί σε αρχικό στάδιο και χειρουργηθεί, γι΄ αυτό η μέγιστη έμφαση πρέπει να δοθεί στην πρόληψη, τόνισε ο κορυφαίος καρδιοθωρακοχειρουργός Ν. Zama, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνιας στη Φιλαδέλφεια, διευθυντής του προγράμματος καρδιοχειρουργικής στο Ιδιωτικό Κέντρο «Area Health» (Αμερική) και ιατρικός σύμβουλος της ηγεσίας των Η.Π.Α. Υπογράμμισε στη συνέχεια, ότι οι ασθενείς υψηλού κινδύνου (καπνιστές, εργαζόμενοι σε περιβάλλον που προκαλεί επιβάρυνση στο αναπνευστικό κ.α), θα πρέπει να υποβάλλονται σε περιοδικό έλεγχο που περιλαμβάνει εξέταση σε πολυτομικό αξονικό τομογράφο με πρόγραμμα χαμηλής επιβάρυνσης στην ακτινοβολία ( low dose), για την πρώιμη διάγνωση του καρκίνου του πνεύμονα.

Υπάρχουν 3-4 νέα φάρμακα, με πολύ σημαντικά θεραπευτικά αποτελέσματα, αλλά η πλέον υποσχόμενη εξέλιξη για την αντιμετώπιση του καρκίνου του πνεύμονα, είναι η ανοσοθεραπεία, δηλαδή η ενίσχυση του οργανισμού του ασθενούς για να αντιμετωπίσει τον καρκίνο. Τα παραπάνω ανέφερε μεταξύ άλλων, ο Matt Krebs, Διευθυντής Ογκολογίας στο μεγαλύτερο κέντρο Ογκολογίας στην Ευρώπη, του Νοσοκομείου «The Christie» στο Μάντσεστερ και Λέκτορας στο Τμήμα Έρευνας νέων φαρμάκων για την αντιμετώπιση του καρκίνου, στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ (Μ. Βρετανία).

Όπως υπογράμμισε η πρόεδρος του συνεδρίου Δρ. Σ. Μπάκα, οι Έλληνες ομιλητές του συνεδρίου, θωρακοχειρουργοί, ογκολόγοι , ακτινοθεραπευτές και επεμβατικοί ακτινολόγοι, παρουσίασαν σε ιατρούς, ό,τι νεότερο υπάρχει διεθνώς για την αντιμετώπιση του καρκίνου του πνεύμονα. Ενδεικτικό, δε, του υψηλού επιστημονικού κύρους του συνεδρίου, αλλά και του συνεχιζόμενου εκπαιδευτικού έργου του Ιατρικού Διαβαλκανικού, αποτελεί το γεγονός, ότι τις εργασίες του, θα παρουσιαστούν σε μεταπτυχιακούς φοιτητές ιατρικής, του πανεπιστημίου Αθηνών.

Νεότερα δεδομένα στην αντιμετώπιση του Ca πνεύμονα

Ομιλίες της ιατρού

Άρθρο στο περιοδικό «Ιατρικός Κόσμος»

Στην Ελλάδα, ο καρκίνος του πνεύμονα αποτελεί τον συχνότερο τύπο καρκίνου στους άνδρες και τον δεύτερο σε συχνότητα στις γυναίκες. Κάθε χρόνο, περισσότερα από 3.000 άτομα προσβάλλονται από καρκίνο του πνεύμονα. Η συχνότητά του αυξάνεται με ραγδαίο ρυθμό λόγω της αύξησης των καπνιστών τις τελευταίες δεκαετίες. Υπολογίζεται ότι το 2020 ο αριθμός των νέων περιπτώσεων θα φτάσει τα 2,2 εκατομμύρια. Το 74-85% των ασθενών διαγιγνώσκονται σε προχωρημένο στάδιο της νόσου. Λιγότερο από το 15% των ασθενών επιβιώνει πέραν της 5ετίας.

Ο καρκίνος τον πνεύμονα χωρίζεται σε δύο μεγάλες ομάδες: μικροκυτταρικού τύπου και μη μικροκυτταρικού τύπου, που έχουν διαφορετικούς τρόπους θεραπείας και πρόγνωσης. Τα μικροκυτταρικά καρκινώματα, είναι σπανιότερα (μόνο το 10-15% των περιστατικών) αλλά αναπτύσσονται ταχύτερα, παρουσιάζουν συχνότερα και ταχύτερα μεταστάσεις, για το λόγο αυτό θεωρείται ότι δεν αντιμετωπίζεται με επέμβαση. Συνήθως όταν γίνει η διάγνωση, οι μεταστάσεις ήδη υπάρχουν. Ο μικροκυτταρικός καρκίνος είναι πολύ επιθετικός, δεν αντιμετωπίζεται χειρουργικά, πλην σπάνιων περιπτώσεων, ανταποκρίνεται πολύ γρήγορα όμως στην ακτινοθεραπεία και τη χημειοθεραπεία.

Ο τύπος αυτός ανταποκρίνεται πολύ καλά στη χημειοθεραπεία και την ακτινοθεραπεία.
Τα μη μικροκυτταρικά καρκινώματα είναι συχνότερα (περίπου το 85-90%) και εξελίσσονται με αργότερο ρυθμό. Ο ιστολογικός τύπος έχει καθοριστικό ρόλο στο είδος της θεραπευτικής αγωγής που θα ακολουθηθεί και στην πρόγνωση. Ο μη μικροκυτταρικός τύπος καρκίνου πνεύμονα διαιρείται σε τρεις υποομάδες: τον πλακώδη, το αδενοκαρκίνωμα και το μεγαλοκυτταρικό τύπο. Το αδενοκαρκίνωμα είναι το μοναδικό που δεν έχει άμεση σχέση με το κάπνισμα. Ο μη μικροκυτταρικού τύπου καρκίνος του πνεύμονα εξαπλώνεται τοπικά και αργεί να δώσει απομακρυσμένες μεταστάσεις. Η χειρουργική θεραπεία παίζει σημαντικό ρόλο στην πλήρη θεραπεία. Όταν η νόσος βρίσκεται σε προχωρημένα στάδια, η αντιμετώπισή της περιλαμβάνει χημειοθεραπεία και ακτινοβολία.
Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές των Ευρωπαικών και Αμερικάνικών Ογκολογικών Ομάδων (ESMO, ASCO), η καθιερωμένη θεραπεία για τον τοπικά πρωχωρημένο ή μεταστατικό καρκίνο του πνεύμονα (ΜΜΚΠ) είναι συνδυασμοί φαρμάκων με βάση την πλατίνα (εναλλακτικά μπορεί να χρησιμοποιηθούν μη πλατινούχοι συνδυασμοί) που παράγουν ανταποκρίσεις μέχρι 40% και διάμεση επιβίωση 8-10 μήνες. Παρόλες τις εξελίξεις στην αντιμετώπιση του καρκίνου του πνεύμονα, η πρόγνωση του καρκίνου του πνεύμονα παραμένει πτωχή με συνολικό ποσοστό ίασης περί το 5%.

Καθώς η νόσος παρουσιάζει πολύ υψηλό ποσοστό θνητότητας, κρίνεται επιτακτική η ανάγκη ανεύρεσης νέων αποτελεσματικότερων θεραπειών.

Με τη ανάπτυξη της μοριακής και βιολογικής κατανόησης της ογκογενετικής εξέλιξης εφαρμόστηκαν νέες στρατηγικές στην αντιμετώπιση του καρκίνου του πνεύμονα, που περιλαμβάνουν εξειδικευμένους στόχους.

Οι στοχευμένες θεραπείες αποτελούν νέους παράγοντες που δρουν εξειδικευμένα σε κυτταρικούς υποδοχείς και διαδικασίες αναστέλλοντας τον πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων. Οι στοχευμένες θεραπείες αποτελούν το ισχυρότερο όπλο για την καταπολέμηση του καρκίνου δρώντας είτε  σε καθορισμένα γονιδιακά μονοπάτια  του καρκινικού κυττάρου  είτε εμποδίζοντας την αγγειογένεση που χρειάζεται ο όγκος για να  αναπτυχθεί. Το ερευνητικό ενδιαφέρον της ιατρικής κοινότητας έχει στραφεί στις θεραπείες αυτές που έχουν αρχίσει να δίνουν ενθαρρυντικά αποτελέσματα σε κλινικές μελέτες και να καταδεικνύουν όφελος επιβίωσης σε πολλούς ασθενείς με μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα. Η ελπίδα που δίνουν αυτά τα ευρήματα για ουσιαστική αντιμετώπιση αυτής της συχνής κι επιθετικής μορφής καρκίνου είναι πολύ σημαντική.

Τα νέα φάρμακα έχουν παρενέργειες ήπιες που μπορούν εύκολα να αντιμετωπιστούν.

Για να γίνουν πιο αποδοτικές, οι νέα στοχευμένες θεραπείες για τον πνευμονικό καρκίνο πρέπει να εξατομικευτούν, ώστε να ξέρουμε ποιοι ασθενείς ωφελούνται από ποια φάρμακα.

Τέλος, τα εμβόλια που ξεκίνησαν να αναπτύσσονται για τους καρκινοπαθείς (τους ήδη πάσχοντες) ώστε να αυξηθεί η επιβίωσή τους δεν φαίνεται ότι μπορούν να βοηθήσουν στην καταπολέμηση του καρκίνου  αφού προσφέρουν μικρό  όφελος για περιορισμένη κατηγορία ασθενών.

Ο καλύτερα μελετημένος στόχος στο μη μικροκυτταρικό καρκίνωμα του πνεύμονα είναι ο EGFR. Δυο νέα φάρμακα που δρουν μπλοκάροντας αοτό το στόχο έχουν εγκριθεί ως 2ης και 3ης γραμμής θεραπεία το Iressa (gefitinib ) και Tarceva (Erlοtinib).

Και τα δυο αυτά φάρμακα είναι διαθέσιμα σε χάπια κάνοντας έτσι πολύ πιο εύκολη τη χορήγηση τους βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής του ασθενούς.

Πρόσφατα εγκρίθηκε και το τρίτο φάρμακο στοχευτικής θεραπείας το Avastin (bevacizumab), το οποίο χορηγείται ενδοφλέβια

Αρκετοί νέοι παράγοντες βρίσκονται σε πρώιμα στάδια .

Στη χημειοθεραπεία, τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται σκοπό έχουν να σκοτώσουν τα καρκινικά κύτταρα και να παρεμποδίσουν την ανάπτυξη και τον πολλαπλασιασμό τους. Τα κυτταροστατικά φάρμακα συνήθως χορηγούνται από τη φλέβα (ενδοφλέβια έγχυση), αλλά ορισμένα από αυτά μπορούν να ληφθούν και από το στόμα. Η χημειοθεραπεία, ανάλογα με τον συνδυασμό των φαρμάκων και τις δόσεις τους επαναλαμβάνεται συνήθως κάθε δύο ή τρεις εβδομάδες. Ενδιάμεσα παρεμβάλλονται διαστήματα χωρίς θεραπεία για να δίνεται στον οργανισμό η ευκαιρία να αναρρώνει από τις παρενέργειες. Η συνολική διάρκεια της θεραπείας, δηλαδή πόσα σχήματα συνολικά θα γίνουν εξαρτάται από τον τύπο του καρκίνου και από την ανταπόκριση στα φάρμακα.

Στόχος της εφαρμογής της χημειοθεραπείας είναι η συρρίκνωση του όγκου. Συνήθως βοηθά στον έλεγχο των συμπτωμάτων από τη νόσο και βελτιώνει την ποιότητα της ζωής. Έχει άμεση σχέση και συνδέεται με την αύξηση της επιβίωσης, χωρίς ωστόσο προς το παρόν να οδηγεί σε πλήρη ίαση. Στις περισσότερες περιπτώσεις μικροκυτταρικού καρκίνου η χημειοθεραπεία δίνει μεγαλύτερη παράταση ζωής και καλύτερα αποτελέσματα στον έλεγχο των συμπτωμάτων.
Μερικά από αυτά τα φάρμακα είναι: η σισπλατίνη, η καρβοπλατίνη, η δοσεταξέλη, η πακλιταξέλη, η ετοποσίδη, η κυκλοφωσφαμίδη,η ιφωσφαμίδη, η βινορελμπίνη, η γεμσιταμπίνη, η πεμετρεξέδη.

Τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, όπως και οι παρενέργειες των συνδυασμών διαφέρουν.

Παρόλο που η κλασσική χημειοθεραπεία έχει αποδεδειγμένη αποτελεσματικότητα σε ασθενείς με καρκίνο πνεύμονα αρχικού σταδίου, δεν φαίνεται να ωφελεί εξίσου τους ασθενείς με τοπικά προχωρημένη ή μεταστατική νόσο. Παράλληλα, η γνώση της βιολογίας του καρκίνου του πνεύμονα και των διαφόρων «μονοπατιών» που ενεργοποιούνται από μόρια «κλειδιά» κατά την καρκινογένεση, οδήγησε στη διατύπωση της υπόθεσης ότι θεραπείες οι οποίες στοχεύουν τα βιολογικά αυτά μόρια μπορεί να βοηθήσουν στην καταπολέμηση του καρκίνου του πνεύμονα. Στην κατεύθυνση αυτή προτείνονται διάφορες θεραπευτικές προσεγγίσεις, οι οποίες βασίζονται στους περιγραφέντες μοριακούς στόχους, όπως η γονιδιακή θεραπεία και η θεραπεία με μονοκλωνικά αντισώματα ή με τροποποιητές της βιολογικής απάντησης σε κυτταρικό επίπεδο.

Οι βιολογικές θεραπείες ως «έξυπνες βόμβες» κατευθύνονται σε ειδικούς στόχους στα καρκινικά κύτταρα, αφήνοντας ανεπηρέαστα τα φυσιολογικά κύτταρα του οργανισμού. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η θεραπεία γίνεται περισσότερο συγκεκριμένη, πιο ειδική και λιγότερο τοξική. Τα βιολογικά φάρμακα που έχουν αποτελεσματικότητα στον καρκίνο του πνεύμονα εντάσσονται στην κατηγορία των μονοκλωνικών αντισωμάτων και των μικρών μορίων με δραστικότητα τυροσινικής κινάσης.
Τα μονοκλωνικά αντισώματα είναι μόρια, τα οποία είναι σχεδιασμένα κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να προσκολλώνται σε συγκεκριμένους κυτταρικούς «δέκτες» και να εμποδίζουν την ενεργοποίησή τους. Οι δέκτες αυτοί είναι πρωτεΐνες – υποδοχείς, στις οποίες υπό κανονικές συνθήκες προσκολλώνται διάφορα πρωτεϊνικά μόρια που παίζουν το ρόλο παραγόντων κυτταρικής ανάπτυξης. Προκαλείται έτσι μια πολύπλοκη βιοχημική αντίδραση, η οποία επηρεάζει τελικά τα γονίδια του κυττάρου. Το αποτέλεσμα είναι η παραγωγή μηνύματος, το οποίο «ειδοποιεί» το κύτταρο να ενεργοποιήσει το μεταβολισμό του και να πολλαπλασιαστεί. Σε πολλά από τα καρκινικά κύτταρα οι πρωτεϊνικοί αυτοί υποδοχείς παραμένουν ενεργοποιημένοι λόγω μεταλλάξεων, στέλνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο διαρκές μήνυμα αναπαραγωγής. Παράλληλα, τα καρκινικά κύτταρα τείνουν να υπερεκφράζουν τα παραπάνω μόρια σε σχέση με τα υγιή κύτταρα, πράγμα που οδηγεί στην αποστολή περισσότερων τέτοιων μηνυμάτων. Στην κατεύθυνση αυτή, τα μονοκλωνικά αντισώματα προσδενόμενα στους κυτταρικούς υποδοχείς των καρκινικών κυττάρων εμποδίζουν τον πολλαπλασιασμό τους και την περαιτέρω ανάπτυξη της νόσου.

Το μονοκλωνικό αντίσωμα Bevacizumab (Avastin) έχει αποδειχθεί ότι σχετίζεται με καλύτερη πρόγνωση στους ασθενείς με μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα όταν χορηγείται ως θεραπεία πρώτης γραμμής μαζί με κλασσική χημειοθεραπεία. Έχει ως στόχο τον αγγειακό ενδοθηλιακό αυξητικό παράγοντα και δρα στα ενδοθηλιακά κύτταρα των αγγείων με αποτέλεσμα να παρεμποδίζεται η ανάπτυξη νέων αιμοφόρων αγγείων, να αποκόπτεται η τροφοδοσία του όγκου με αίμα και κατ’ επέκταση η αύξηση και εξάπλωσή του. Η χορήγηση άλλων αντισωμάτων που σχετίζονται με βελτίωση της επιβίωσης σε άλλες μορφές καρκίνου (π.χ. παχέος εντέρου) δεν φαίνεται να έχει τα ίδια αποτελέσματα για τον καρκίνο του πνεύμονα.

Οι τυροσινικές κινάσες είναι ένζυμα, πρωτεΐνες που προκαλούν αλλαγές σε άλλες ουσίες. Αναστέλλοντας τις κινασικές τυροσίνες, τα φάρμακα αυτά διακόπτουν την αλυσιδωτή αντίδραση, που πολλές φορές ξεκινά με έναν ενεργοποιημένο δέκτη και, στην περίπτωση του καρκίνου, καταλήγει σε ανεξέλεγκτο κυτταρικό πολλαπλασιασμό.

Το μόριο erlotinib (Tarceva) ανήκει σε αυτή την κατηγορία φαρμάκων και έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνει την πρόγνωση ασθενών οι οποίοι πάσχουν από μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα μετά από αποτυχία αντιμετώπισης της νόσου με χημειοθεραπευτικά σχήματα 1ης γραμμής.
Η πρόοδος στον τομέα της μοριακής βιολογίας και η κατανόηση της καρκινογένεσης του καρκίνου του πνεύμονα οδήγησαν στην ανάπτυξη διαφόρων τεχνικών γονιδιακής θεραπείας. Με τον όρο γονιδιακή θεραπεία εννοούμε την εισαγωγή στον οργανισμό «κομματιών» γενετικού υλικού με διάφορους φορείς (π.χ. ιούς). Διακρίνεται σε διορθωτική, κυτταροτοξική και ανοσορυθμιστική. Η διορθωτική γονιδιακή θεραπεία έχει ως σκοπό την αποκατάσταση της λειτουργίας των διαταραγμένων ογκοκατασταλτικών γονιδίων ή/και την αναστολή της ενεργοποίησης των ογκογονιδίων που προάγουν την αύξηση του όγκου. Παρόλο που σε μοντέλα ζώων φαίνεται να έχει θετικά αποτελέσματα, δεν συμβαίνει το ίδιο στον άνθρωπο, γιατί είναι πολύ δύσκολο να «διορθωθεί» κάθε ένα καρκινικό κύτταρο. Η κυτταροτοξική γονιδιακή θεραπεία στηρίζεται κατά κύριο λόγο στην εισαγωγή στον οργανισμό γονιδίων που επάγουν τον κυτταρικό θάνατο των καρκινικών κυττάρων, ενώ η ανοσορυθμιστική γονιδιακή θεραπεία στοχεύει στην ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος, ώστε ο ίδιος ο οργανισμός να καταπολεμήσει τα καρκινικά κύτταρα.
Παρόλο που υπάρχουν ενθαρρυντικά αποτελέσματα σε πειραματικές μελέτες, η γονιδιακή θεραπεία βρίσκεται ακόμα σε αρχικό στάδιο εξαιτίας της δυσκολίας δημιουργίας φορέων του γενετικού υλικού μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό.

Υπάρχει εμβόλιο για τον καρκίνο του πνεύμονα;

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων έχει γίνει σημαντική πρόοδος στον τομέα της κυτταρικής και μοριακής ανοσολογίας και κατ’ επέκταση σε αυτόν της ανοσοθεραπείας του καρκίνου. Η λογική ανάπτυξης των διάφορων «εμβολίων» στηρίζεται στην ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος και την ευαισθητοποίησή του ειδικά απέναντι στα καρκινικά κύτταρα, προκειμένου να τα καταπολεμήσει. Μέχρι σήμερα κανένα εμβόλιο δεν έχει αποδειχθεί ότι σχετίζεται με βελτίωση της πρόγνωσης όσον αφορά τον καρκίνο του πνεύμονα.

Τα λεγόμενα στοχεύοντα φάρμακα, τα οποία έχουν αυξημένη αποτελεσματικότητα σε συγκεκριμένες υποομάδες των ασθενών με Καρκίνο του Πνεύμονα. Σύμφωνα με τον ίδιο, «Ορισμένα από αυτά τα φάρμακα στοχεύουν σε καθορισμένα γονιδιακά μονοπάτια του καρκινικού κυττάρου, ενώ άλλα στοχεύουν στα αγγεία που τροφοδοτούν τον όγκο. Η αποτελεσματικότητά τους είναι σημαντική, αλλά για συγκεκριμένους υπο-τύπους καρκίνου του πνεύμονα, που προσδιορίζεται μετά από γονιδιακό έλεγχο. Λόγω αυτής της ιδιαιτερότητάς τους, των ασυνήθιστων παρενεργειών που έχουν, αλλά και του μεγάλου κόστους τους, η χρήση τους πρέπει να στηρίζεται σε τεκμηρίωση και να γίνεται από ειδικά εκπαιδευμένους γιατρούς».

Οι σύγχρονες τεχνικές της μοριακής βιολογίας φώτισαν σε μεγάλο βαθμό την ύπαρξη πολλαπλών γενετικών ανωμαλιών που μπορεί να χρησιμοποιηθούν για εξατομικευμένη θεραπεία.

Ο πιο σύγχρονος τρόπος θεραπευτικής προσέγγισης των ασθενών με Καρκίνο του Πνεύμονα είναι η ολιστική προσέγγιση: το θεράποντα ιατρό συμπληρώνει μια ομάδα επαγγελματιών υγείας διαφόρων ειδικοτήτων: ογκολόγος, πνευμονολόγος, θωρακοχειρουργό παθολόγος, ακτινοθεραπευτής, Όλοι μαζί συνεργάζονται προσπαθώντας να επιλύσουν όλα τα προβλήματα του ασθενή (και όχι μόνο όσα σχετίζονται με τον όγκο του), αλλά και της οικογένειάς του. Οι ειδικοί βρίσκονται στον ίδιο χώρο, σε καλά οργανωμένα κέντρα, και δεν «περιοδεύει» ο ασθενής από ιατρείο σε ιατρείο.

Σήμερα στη διάθεσή μας υπάρχουν πολλά καινούρια φάρμακα, που έχουν τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουν τον καρκίνο του πνεύμονα με μεγάλη επιτυχία. 1. Προεγχειρητική χημειοθεραπεία: τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα προκαλούν σμίκρυνση του όγκου, ώστε η χειρουργική αφαίρεσή του να είναι εφικτή. 2. Μετεγχειρητική χημειοθεραπεία: έχει σκοπό να λειτουργήσει συστηματικά και να καταστρέψει τυχόν υπολειμματική νόσο. 3. Σε συνδυασμό με την ακτινοβολία: η χημειοθεραπεία χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με ακτινοβολία, κυρίως σε άτομα που πάσχουν από μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

  1. Platinum based chemotherapy with thoracic radiotherapy in stage III good performance status NSCLC patients.
    S Baka, C Faivre-Finn, P Papakotoulas, F Blackall H Anderson, P Lorigan N Thatcher. Eur. J. C 3/3, 2005-ECCO 13 Educational Book.
  2. A review of the latest clinical compounds to inhibit VEGF in pathological angiogenesis. Baka S, Clamp AR, Jayson GC Expert Opin. Ther. Targets(2006)10(6):867-876
  3. Modern management of small-cell lung cancer. Ferraldeschi R, Baka S, Jyoti B, Faivre-Finn C, Thatcher N, Lorigan P.   Drugs. 2007;67(15):2135-52. Review
  4. Νέοι μοριακοί στόχοι χημειοπροφύλαξης Σ.Ι.Μπάκα Βήμα Κλινικής Ογκολογίας 2006:5;1,104-110.
  5. “Palliative treatment”. Part II : Current status of the treatment of small cell lung cancer. Baka, P. Lorigan, N.Thatcher Haematology / Oncology Clinics of North America 18 (2004) 417-432.    

 

1Schiller J, et al. N Engl J Med 2002;346:92–98 chemo

Ciuleanu et al Lancet 2009alimpta

 

1 … 11 12 13 14