Ο ιός HPV και ο κίνδυνος καρκίνου του πρωκτού

Ο ιός του ανθρώπινου θηλώματος (HPV) φαίνεται να ενοχοποιείται για το 79% των περιπτώσεων εμφάνισης καρκίνου του πρωκτού, σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες.

Ο καρκίνος του πρωκτού είναι διαφορετικός και λιγότερο κοινός από τον καρκίνο του παχέος εντέρου. Είναι σπάνιος, αλλά, δυστυχώς, ο αριθμός των νέων περιπτώσεων αυξάνεται τα τελευταία χρόνια.

Σύμφωνα με την Αμερικανική Εταιρεία Καρκίνου, το 2017 στις ΗΠΑ σημειώθηκαν περίπου 8.200 νέες περιπτώσεις, εκ των οποίων οι 5.250 σε γυναίκες και οι 2.950 σε άνδρες. Από τους ασθενείς αυτούς, περίπου 1.100 άτομα αναμένεται να πεθάνουν μέχρι το 2022, κατά αναλογία, 650 γυναίκες και 450 άνδρες.

Ο καρκίνος του πρωκτού είναι σπάνιος πριν από την ηλικία των 35 χρόνων και η μέση ηλικία διάγνωσης είναι κοντά στα 60 χρόνια. Οι άνδρες έχουν πιθανότητα 1/500 να διαγνωστούν με πρωκτικό καρκίνο, ενώ ο κίνδυνος εμφάνισης είναι ελαφρώς υψηλότερος στις γυναίκες.

 

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΠΡΩΚΤΙΚΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ

Τα συνήθη συμπτώματα του πρωκτικού καρκίνου είναι:

– αιμορραγία στο ορθό,

– πόνος στην πρωκτική περιοχή,

– όγκοι γύρω από τον πρωκτό,

– βλεννώδη έκκριση από τον πρωκτό,

– πρωκτικός κνησμός,

– συνεχόμενη διάρροια ή δυσκοιλιότητα

– ακράτεια κοπράνων ή προβλήματα που ελέγχουν τις κινήσεις του εντέρου, φούσκωμα. Οι γυναίκες μπορεί να αισθάνονται χαμηλότερο πόνο στην πλάτη καθώς ο όγκος πιέζει στον κόλπο.

 

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΝΟΧΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ

Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες, πολλοί είναι οι παράγοντες κινδύνου που ενοχοποιούνται για την εμφάνιση του καρκίνου του πρωκτού. Οι βασικοί είναι:

– Ο ανθρώπινος ιός του θηλώματος (HPV): Ορισμένοι τύποι HPV συνδέονται στενά με τον καρκίνο του πρωκτού. Περίπου το 79% των ανθρώπων με πρωκτικό καρκίνο έχουν HPV 16 ή 18 και το 8% έχουν άλλους τύπους HPV,

– Πολλαπλοί σεξουαλικοί σύντροφοι: Η δραστηριότητα αυτή αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης HPV, γεγονός που με τη σειρά του αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου του πρωκτού,

– Πρωκτική σεξουαλική επαφή, χωρίς μέτρα προφύλαξης,

– Οι άνδρες -θετικοί σε HIV- που έχουν σεξουαλική επαφή, με άλλους άνδρες αυξάνουν μέχρι και 90 φορές τις πιθανότητες να αναπτύξουν πρωκτικό καρκίνο σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό,

– Άλλοι καρκίνοι: Οι γυναίκες με καρκίνο του κόλπου ή του τραχήλου της μήτρας και οι άνδρες με καρκίνο του πέους είναι σε υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου πρωκτού. Αυτό συνδέεται επίσης με μόλυνση από HPV,

– Ηλικία: Ο καρκίνος του πρωκτού, όπως και οι περισσότεροι καρκίνοι, είναι πιθανότερο να ανιχνευθεί σε μεγαλύτερη ηλικία,

– Ένα εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα: Τα άτομα με HIV ή AIDS και εκείνα που λαμβάνουν ανοσοκατασταλτικά φάρμακα μετά από μεταμόσχευση διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για καρκίνο του πρωκτού,

– Το κάπνισμα: Οι καπνιστές έχουν σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο καρκίνου πρωκτού και άλλων καρκίνων από τους μη καπνιστές,

– Καλοήθεις πρωκτικές αλλοιώσεις: Η ασθένεια του ευερέθιστου εντέρου (IBD), οι αιμορροΐδες, τα περιεδρικά συρίγγια ή οι κακοήθειες έχουν συνδεθεί με τον καρκίνο του πρωκτού. Η φλεγμονή που προκύπτει από καλοήθεις πρωκτικές βλάβες μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο.

 

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Ο καρκίνος του πρωκτού διαγιγνώσκεται σύμφωνα με το στάδιο του. Οι επιλογές θεραπείας και οι προοπτικές εξαρτώνται από το στάδιο στο οποίο διαγιγνώσκεται. Η χειρουργική επέμβαση, η χημειοθεραπεία και η ακτινοθεραπεία είναι οι κύριες επιλογές.

Η πιθανότητα επιβίωσης από καρκίνο του πρωκτού για άλλα πέντε ή περισσότερα χρόνια μετά τη διάγνωση, εξαρτάται από τον τύπο του πρωκτικού καρκίνου. Καθώς η ιατρική εξελίσσεται, οι θεραπείες είναι πιο αποτελεσματικές, ειδικά εάν ο καρκίνος διαγνωσθεί σε πρώιμο στάδιο.

Πως θα μιλήσω στα παιδιά για τον καρκίνο που πλήττει την οικογένεια;

  • Ρεπορτάζ της δημοσιογράφου του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων (amna.gr), Αγγέλας Φωτοπούλου

Ο αγώνας κατά του καρκίνου είναι δύσκολος τόσο για τον ίδιο τον ασθενή όσο και για την οικογένειά του ιδίως όταν υπάρχουν παιδιά που γεμάτα ανησυχία και άγχος θέτουν πιεστικά ερωτήματα, όπως: “Πότε θα γίνει καλά ο μπαμπάς;”, “Θα πεθάνει η μαμά;”, “Μαμά, γιατί πέφτουν τα μαλλιά σου;”,”Εγώ φταίω που αρρώστησε ο μπαμπάς;”

Οι έρευνες και η κλινική εμπειρία δείχνουν ότι τα παιδιά που είναι ενημερωμένα για την αρρώστια ενός αγαπημένου προσώπου εμφανίζουν μικρότερα ποσοστά άγχους, από τα παιδιά τα οποία δεν έχουν ενημερωθεί. Και αυτό, διότι τα παιδιά αντιλαμβάνονται και αισθάνονται πολύ περισσότερα απ όσα πιστεύουν οι ενήλικες. Τα παραπάνω επισημαίνει η ψυχολόγος -ψυχοθεραπεύτρια Άννα Καλυμνιού, επιχειρώντας, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου, να δώσει απάντηση στο ερώτημα “Πώς να μιλήσουμε στα παιδιά όταν ο γονιός διαγνωστεί με καρκίνο”.

Η “μυστικότητα” μεγεθύνει τους φόβους του παιδιού

«Η διάγνωση του καρκίνου στον ένα γονέα επηρεάζει όλη την οικογένεια, τόσο σε συναισθηματικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο διαχείρισης των νέων δεδομένων της καθημερινότητας. Το να μιλήσουμε στα παιδιά για τον καρκίνο φορτίζει συναισθηματικά πρωτίστως εμάς τους ενήλικες, δεν είναι λίγες οι φορές όπου αφήνουμε τα παιδιά “έξω” από αυτή την πραγματικότητα είτε γιατί θεωρούμε ότι “δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει” είτε επειδή πιστεύουμε ότι πρέπει να τα προστατέψουμε από κάτι τόσο δυσάρεστο. Τα παιδιά όμως αντιλαμβάνονται το κλίμα που επικρατεί στην οικογένεια, τα συναισθήματα άγχους και φόβου που “αιωρούνται” μετά από τη διάγνωση του καρκίνου, ενδεχομένως να βιώσουν αλλαγές στο καθημερινό τους πρόγραμμα. Αυτή η μυστικότητα μεγεθύνει τους φόβους και τις ανησυχίες των παιδιών, τους προκαλεί σύγχυση και στην προσπάθειά τους να καταλάβουν τι συμβαίνει πλάθουν με τη φαντασία τους σενάρια που μπορεί να είναι πολύ πιο τρομακτικά από την πραγματικότητα. Πιθανόν να νιώσουν πληγωμένα και παραγκωνισμένα, όταν κανείς δεν τους μιλάει για κάτι τόσο σημαντικό που βιώνει όλη η οικογένεια. Κάποια παιδιά, νιώθουν ένοχα, επειδή πιστεύουν ότι είναι υπεύθυνα για την αρρώστια του γονέα. Συχνά η ενοχή μπορεί να τα οδηγήσει να αναλάβουν έναν “ενήλικο”, υπερπροστατευτικό ρόλο προς τον ασθενή γονέα ή και προς τον άλλο γονέα, αν τον αισθάνονται αδύναμο» επισημαίνει η κ. Καλυμνιού μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Πώς να μιλήσουμε στο παιδί;

Σύμφωνα με την κ. Καλυμνιού δεν υπάρχει γενική συνταγή ούτε μαγικές φράσεις για το πώς να μιλήσουμε στο παιδί δεδομένου του ότι κάθε παιδί και κάθε οικογένεια είναι διαφορετική, όπως και κάθε περίπτωση καρκίνου είναι διαφορετική. Ωστόσο σημειώνει, ως μία γενική αρχή, ότι η ειλικρινής και αμφίδρομη επικοινωνία με τα παιδιά είναι απαραίτητη.

Ως κάποια «εργαλεία» που μπορεί να επιστρατεύσει ο γονιός όταν μιλάει στα παιδιά για τον καρκίνο αναφέρει τα εξής:

– Να επιλέξει μια στιγμή που θα είναι ήρεμος και ο ίδιος και τα παιδιά.

– Να περιγράψει την ασθένεια με γλώσσα απλή και κατανοητή για την ηλικία του παιδιού, δίνοντας σταδιακά πληροφορίες, χωρίς λεπτομέρειες που δεν χρειάζονται εκείνη τη στιγμή. Κατά τη διάρκεια του καρκίνου λόγω των θεραπειών, το άτομο μπορεί να αλλάξει (π.χ.απώλεια βάρους, μαλλιών). Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να ενημερώνονται τα παιδιά καθ’ όλη τη διάρκεια για τις πιθανές αλλαγές.

– Να καθησυχάσει τα παιδιά ότι δεν έκαναν τίποτα που να προκάλεσε τον καρκίνο.

– Να τα ενθαρρύνει να κάνουν ερωτήσεις και να μοιραστούν τα συναισθήματα τους. Μπορεί και ο ίδιος ο ενήλικας να εκφράσει τα συναισθήματά του, εφόσον παραμένει ψύχραιμος και δεν τον κατακλύζουν.

– Να εξηγήσει στα παιδιά με ποιο τρόπο μπορεί να αλλάξει η καθημερινότητά τους, π.χ. κάποιες συνήθειές τους μπορεί να διακοπούν για ένα διάστημα.

– Εάν δεν γνωρίζει την απάντηση σε κάτι που το παιδί θα ρωτήσει, ας μη διστάσει να του πει να πει «δεν ξέρω».

– Να μη διστάσει να ζητήσει επαγγελματική ψυχολογική βοήθεια, εφόσον το έχει ανάγκη, προκειμένου να διαχειριστεί τόσο τα δύσκολα συναισθήματα των παιδιών όσο και τα δικά του.

«Κάτι που θα βοηθήσει στην ανακοίνωση του καρκίνου είναι να ενημερωθούμε για τις ιδιαίτερες ανάγκες των παιδιών στο αναπτυξιακό στάδιο στο οποίο βρίσκονται. Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας, για παράδειγμα, συχνά πιστεύουν ότι ο γονέας αρρώστησε επειδή αυτά ήταν άτακτα ή ανυπάκουα. Από την άλλη πλευρά, οι έφηβοι δίνουν σημασία σε ζητήματα όπως οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της νόσου, η πορεία και η έκβασή της. Ας μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά αποτελούν αναπόσπαστο μέλος μιας οικογένειας, ότι η αρρώστια του γονέα τα αφορά άμεσα και είναι σημαντικό να είναι ενημερωμένα. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, τα παιδιά έχουν ανάγκη να τα “αγκαλιάσουμε”, να τα ακούσουμε και να τους μιλήσουμε ανοιχτά. Με αυτό τον τρόπο τους ενισχύουμε την εμπιστοσύνη, την αίσθηση ασφάλειας και τους παρέχουμε μία στέρεη βάση για το πώς να διαχειρίζονται και να παραμένουν ανθεκτικά σε δύσκολες εμπειρίες στο μέλλον» προσθέτει η κ. Καλυμνιού.

Καρκίνος Πνεύμονα & ηλεκτρονικό τσιγάρο

Ομιλία με το επίκαιρο θέμα «Καρκίνος του Πνεύμονα και ηλεκτρονικό τσιγάρο» μίλησε σε εκδήλωση για την ευαισθητοποίηση του κοινού, η Ογκολόγος Δρ. Σοφία Μπάκα, στις 23 Ιανουαρίου.

Την εκδήλωση οργάνωσαν η Πρόεδρος και τα Μέλη της Επιτροπής για τον παιδικό καρκίνο Lion, κ. Λίτσα Πατρίκη του θέματος 117Β Β. Ελλάδος, την Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2019, στο αμφιθέατρο των Ι.Ε.Κ ΔΕΛΤΑ (Ερμού 45) Θεσσαλονίκη και την παρακολούθησε πυκνό ακροατήριο.

  • Στις φωτογραφίες, στιγμιότυπα από την εκδήλωση.

Δεν κινδυνεύουν περισσότερο από τον καρκίνο τα παιδιά των εξωσωματικών κυήσεων

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια Φλόρα βαν Λιούβεν, επικεφαλής του Τμήματος Επιδημιολογίας του Ινστιτούτου Καρκίνου της Ολλανδίας στο Άμστερνταμ, σε δημοσίευσή τους στο περιοδικό “Human Reproduction” της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ανθρώπινης Αναπαραγωγής και Εμβρυολογίας, ανέλυσαν στοιχεία από 12 ολλανδικές κλινικές γονιμότητας. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνάς τους:

Τα παιδιά που γεννιούνται με την τεχνική της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής δεν φαίνεται να αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο για εμφάνιση καρκίνου, σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά, σύμφωνα με μια νέα ολλανδική επιστημονική έρευνα, την πρώτη που εξέτασε σε μεγάλο βάθος χρόνου τον κίνδυνο καρκίνου για τα παιδιά που δεν συλλαμβάνονται με φυσιολογικό τρόπο.

Έως τώρα υπήρχαν αντικρουόμενα στοιχεία κατά πόσο η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου. Για πρώτη φορά μια μελέτη παρακολούθησε ένα μεγάλο αριθμό παιδιών (47.690, εκ των οποίων τα 24.269 γεννήθηκαν με υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, ενώ τα 231 εμφάνισαν καρκίνο) για μεγάλο χρονικό διάστημα (21 χρόνια κατά μέσο όρο). Η έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο κίνδυνος καρκίνου είναι ίδιος σε γενικές γραμμές με τον κίνδυνο στο γενικό πληθυσμό.

Ο κίνδυνος καρκίνου βρέθηκε να είναι ελαφρώς αυξημένος -αν και όχι σε στατιστικά σημαντικό βαθμό- στα παιδιά που έχουν γεννηθεί με τη μέθοδο της μικρογονιμοποίησης ή ενδοκυτταροπλασμικής έγχυσης σπέρματος (ICSI), καθώς και σε όσα έχουν προέλθει από έμβρυα που είχαν καταψυχθεί πριν τη χρησιμοποίησή τους στη θεραπεία γονιμότητας.

Διαπιστώθηκε μια πολύ μικρή και όχι στατιστικά σημαντική αύξηση του κινδύνου για λεμφοβλαστική λευχαιμία και για μελάνωμα, όμως, σύμφωνα με τον ερευνήτρια Μάντι Σπάαν, τα ευρήματα αυτά μπορεί να οφείλονται στην τύχη, γι’ αυτό πρέπει να ερμηνευθούν με επιφύλαξη.

«Τα ευρήματα παρέχουν καθησυχαστικές ενδείξεις ότι τα παιδιά που συλλαμβάνονται μετά από θεραπείες γονιμότητας, δεν έχουν αυξημένο κίνδυνο καρκίνου μετά από μέση παρακολούθηση 21 ετών. Παρόλα αυτά, καθώς ολοένα περισσότερα παιδιά γεννιούνται μέσω μικρογονιμοποίησης και κρυοσυντήρησης των εμβρύων, ο μακροπρόθεσμος κίνδυνος καρκίνου θα πρέπει να διερευνηθεί σε μεγαλύτερους αριθμούς παιδιών», δήλωσε η βαν Λιούβεν.

  • Αναπαραγωγή από το Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων

7 λιγότερο γνωστές αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν καρκίνο

Ο καρκίνος είναι δυνατό να προκληθεί από διάφορες αιτίες και το 2018 ο κατάλογος αυτός έγινε ακόμη πιο μακρύς, καθώς η επιστημονική έρευνα έφερε στο φως ή επιβεβαίωσε παράγοντες κινδύνου μάλλον απρόσμενους, πέρα από τους ήδη γνωστούς, όπως το κάπνισμα, η πολλή ηλιοθεραπεία, η χημική ρύπανση, το πολύ κόκκινο κρέας και διάφοροι ιοί.

Ακολουθούν επτά πράγματα, παράξενα και μη, που θα μπορούσαν υπό προϋποθέσεις να ανοίξουν το δρόμο στον καρκίνο, σύμφωνα με το Live Science:

  1. Το καυτό τσάι: Το τσάι έχει ποικίλα οφέλη για την υγεία, μάλιστα, το πράσινο φαίνεται να έχει και αντικαρκινικές ιδιότητες. Όμως, αν κανείς το πίνει πολύ καυτό, τότε αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου του οισοφάγου, σύμφωνα με κινεζική έρευνα σε 450.000 ανθρώπους. Ιδίως αν κάποιος, εκτός από καυτό τσάι, είναι καπνιστής και πίνει αρκετό αλκοόλ, τότε, έχει πενταπλάσιο κίνδυνο για καρκίνο του οισοφάγου σε σχέση με όσους δεν κάνουν τίποτε από τα τρία (καυτό τσάι, κάπνισμα, αλκοόλ).
  2. Η ακινησία: Η σωματική κίνηση και άσκηση μειώνει κατά 7% κατά μέσο όρο τον κίνδυνο οποιουδήποτε καρκίνου, σύμφωνα με μια νέα μελέτη. Αλλά, σύμφωνα με μια άλλη έρευνα, πολλοί άνθρωποι δεν έχουν συνειδητοποιήσει τη σχέση ανάμεσα στη σωματική αδράνεια και στον αυξημένο κίνδυνο καρκίνου.
  3. Το μεγάλο ύψος: Οι ψηλοί είναι πιθανότερο να πάθουν καρκίνο από ό,τι οι κοντοί, σύμφωνα με μια νέα έρευνα, που βρήκε ότι για κάθε έξτρα δέκα εκατοστά ύψους ο κίνδυνος καρκίνου αυξάνει κατά 10% περίπου. Ίσως αυτό συμβαίνει επειδή οι ψηλότεροι έχουν περισσότερα κύτταρα στο σώμα τους, άρα και μεγαλύτερες πιθανότητες να συμβεί σε αυτά κάποια καρκινική μετάλλαξη.
  4. Ο καπνός από την ψησταριά: Οι άνθρωποι που κάθονται κοντά στις ψησταριές, την ώρα του ψησίματος, απορροφούν μέσω του δέρματός τους, σύμφωνα με μια νέα έρευνα, αυξημένες ποσότητες χημικών ουσιών (πολυκυκλικών αρωματικών υδρογονανθράκων), που απελευθερώνονται από την καύση των ξύλων ή των κάρβουνων και είναι δυνατό να προκαλέσουν καρκίνο. Η απορρόφηση αυτών των δυνητικά καρκινογόνων ουσιών είναι μεγαλύτερη από το δέρμα από ό, τι εισπνέοντας τις από τον αέρα, συνεπώς, όταν είναι καλοκαίρι και το δέρμα είναι πιο εκτεθειμένο, η απορρόφηση είναι μεγαλύτερη.
  5. Τα εμφυτεύματα στήθους: Ένας συγκεκριμένος τύπος εμφυτεύματος, σύμφωνα με νέα έρευνα, μπορεί να αυξήσει στις γυναίκες την πιθανότητα ενός σπάνιου είδους λεμφώματος, που δεν είναι καρκίνος του μαστού, αλλά του λεμφικού συστήματος. Ο κίνδυνος είναι πάντως μικρός, καθώς υπολογίστηκε ότι για κάθε 7.000 γυναίκες που βάζουν εμφύτευμα στήθους, μία θα εμφανίσει αυτόν τον καρκίνο στο μαστό έως τα 75 της χρόνια. Η αιτία είναι ακόμη ασαφής και πιθανώς οφείλεται στην πρόκληση φλεγμονής από το εμφύτευμα στον ιστό του στήθους.
  6. Το αλκοόλ: Περίπου το 5% των νέων περιστατικών καρκίνου κάθε χρόνο παγκοσμίως σχετίζονται άμεσα με την κατανάλωση αλκοόλ, σύμφωνα με την Αμερικανική Εταιρεία Κλινικής Ογκολογίας. Το αλκοόλ ενέχεται για διάφορους καρκίνους όπως στόματος-λαιμού, οισοφάγου, μαστού, παχέος εντέρου, ήπατος κ.ά. Δεν είναι ανάγκη να είναι κανείς «γερό ποτήρι», καθώς ακόμη και μικρές έως μέτριες ποσότητες αλκοόλ μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο.
  7. Τα παραπανίσια κιλά: Η παχυσαρκία συνδέεται με τουλάχιστον δέκα είδη καρκίνου, σχεδόν διπλασιάζοντας τον κίνδυνο για καρκίνο του οισοφάγου, του στομάχου, του ήπατος, των νεφρών κ.ά. Η διατήρηση κανονικού βάρους θεωρείται πλέον βασικό μέτρο προφύλαξης.

Η ενεργοποίηση των μακροφάγων κυττάρων ενάντια στα καρκινικά κύτταρα

  • Άρθρο του zougla.gr από δημοσίευμα του «Nature Immunology» 

Τα μακροφάγα είναι κύτταρα ανοσίας όπως τα Τ και τα Β κύτταρα, αλλά διαφέρουν στο ότι μπορούν να τρώνε τα κύτταρα που υποτίθεται ότι δεν πρέπει να βρίσκονται στο σώμα, όπως π.χ. τα καρκινικά. Τα μακροφάγα έχουν σκοπό να προστατεύουν, αλλά ο καρκίνος έχει βρει τρόπους να τα “κοιμίζει”.

Τώρα ερευνητές του Abramson Cancer Center του Πανεπιστημίου της Πενσυλβανίας λένε ότι έχουν εντοπίσει πώς να τροφοδοτούν τα μακροφάγα με την ενέργεια που απαιτείται για να επιτίθενται και να “τρώνε” τα καρκινικά κύτταρα.

​Ο καρκίνος δεν συρρικνώνεται χωρίς τη βοήθεια των μακροφάγων και τα μακροφάγα χρειάζονται το σωστό καύσιμο για να τρώνε τα καρκινικά κύτταρα. Είναι γνωστό ότι τα μακροφάγα μπορούν είτε να υποστηρίξουν την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων είτε να την εμποδίσουν. Αλλά οι περισσότεροι όγκοι εκφράζουν επίσης ένα σήμα που ονομάζεται CD47, το οποίο μπορεί να θέσει τα μακροφάγα σε βαθύ ύπνο και να τα εμποδίσει να κάνουν τη δουλειά τους. Οι ερευνητές βρήκαν ότι μια ώθηση στον μεταβολισμό  των μακροφάγων μπορεί να ξεπεράσει αυτό το σήμα και να ενεργήσει σαν ένα ξυπνητήρι για να τα αναζωογονήσει και να τα προετοιμάσει να κάνουν τη δουλειά τους. Τα ευρήματα δημοσιεύθηκαν στο Nature Immunology.

Τα μακροφάγα είναι το πιο εμφανές ανοσοποιητικό κύτταρο που ανευρίσκεται στον καρκίνο, αλλά τα καρκινικά κύτταρα συχνά σταματούν τα μακροφάγα από την επίθεση τους εκφράζοντας το CD47, το σήμα «μην τρώτε». Οι ερευνητές λένε ότι η απλή παρεμπόδιση ανασταλτικών σημάτων όπως το CD47 δεν είναι πάντοτε αρκετή για να πείσει τα μακροφάγα να επιτεθούν στον καρκίνο. Αντ’ αυτού, απαιτούνται δύο σήματα. Πρώτον, χρειάζονται ένα σήμα για την ενεργοποίησή τους. Μετά από αυτό, ένα δεύτερο σήμα – όπως ο αναστολέας του CD47 – μπορεί να μειώσει το κατώτατο όριο που απαιτείται για την καταπολέμηση του καρκίνου.

Αποδεικνύεται ότι τα μακροφάγα πρέπει να ενεργοποιηθούν για να μπορέσουν να εργαστούν, πράγμα που εξηγεί γιατί οι συμπαγείς όγκοι μπορεί να αντισταθούν στη θεραπεία μόνο με τους αναστολείς του CD47, δήλωσε ο Gregory L. Beatty, MD, PhD, επίκουρος καθηγητής Αιματολογίας- Ογκολογίας στην Ιατρική Σχολή του Penn Perelman. Απροσδόκητα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα ενεργοποιημένα μακροφάγα ήταν σε θέση να τρώνε τα καρκινικά κύτταρα ακόμη και με την παρουσία υψηλών επιπέδων CD47.

 

Κλειδί ο μεταβολισμός

Για να κατανοήσει τη μοριακή βάση αυτού του φαινομένου, η ερευνητική ομάδα παρακολούθησε τη μεταβολική δραστηριότητα των μακροφάγων και διαπίστωσε ότι οι ενεργοποιημένοι μακροφάγοι άρχισαν να χρησιμοποιούν τόσο τη γλουταμίνη όσο και τη γλυκόζη ως καύσιμο για να υποστηρίξουν τις ενεργειακές απαιτήσεις που απαιτούνται για να φάνε τα καρκινικά κύτταρα.

Ο καρκίνος δεν συρρικνώνεται χωρίς τη βοήθεια των μακροφάγων και τα μακροφάγα χρειάζονται το σωστό καύσιμο για να τρώνε τα καρκινικά κύτταρα και να συρρικνωθούν οι όγκοι, είπαν οι συγγραφείς. Και πρόσθεσαν ότι για να γίνει αυτό, απαιτείται μετατόπιση του μεταβολισμού για να κατευθυνθεί η ενέργεια προς τη σωστή κατεύθυνση. Είναι ο μεταβολισμός που τελικά επιτρέπει στα μακροφάγα να παρακάμπτουν τα σήματα που τους λένε ότι δεν πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους.

Οι ερευνητές είπαν επίσης ότι οι ασθενείς με διαβήτη, καρδιαγγειακές παθήσεις και άλλες παθήσεις υποβάλλονται σε φάρμακα που μπορεί να επηρεάσουν το μεταβολισμό των μακροφάγων, αλλά δεν είναι γνωστό πώς αυτά τα φάρμακα μπορούν να επηρεάσουν τις ανοσολογικές αντιδράσεις στον καρκίνο.

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ;

Στην περίπτωση που ο καρκίνος επιστρέψει, αυτό ονομάζεται υποτροπή και η θεραπεία εξαρτάται από την έκταση της υποτροπής. Γενικά, μπορεί να συμβεί στο 30% των  ασθενών στους οποίους δεν ανιχνεύονται καρκινικά κύτταρα στους λεμφαδένες κατά την αρχική διάγνωση, και στο 70% των ασθενών των οποίων ο όγκος έχει επεκταθεί στους λεμφαδένες κατά την αρχική διάγνωση.

Αν η υποτροπή εμφανιστεί στην ίδια περιοχή που πρωτοεμφανίστηκε ο καρκίνος του μαστού ή/και στους λεμφαδένες, αυτή θα πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν να ήταν ένας νέος καρκίνος. Σε τέτοιες περιπτώσεις συνιστάται πάντα έλεγχος με ακτινολογικές εξετάσεις ώστε να αποκλειστεί η εμφάνιση μεταστάσεων στους πνεύμονες, το ήπαρ και τα οστά.

Συνιστάται ολική χειρουργική εξαίρεση του υποτροπιάζοντα όγκου σε όλες τις περιπτώσεις που αυτό είναι δυνατόν. Μετά το χειρουργείο μπορεί να χορηγηθεί ακτινοθεραπεία, αλλά αυτό εξαρτάται από τη προηγούμενη θεραπεία:

  • σε ασθενείς που δεν είχαν λάβει ακτινοθεραπεία μετά το αρχικό χειρουργείο, συνιστάται ακτινοθεραπεία στο θώρακα και τους παρακείμενους λεμφαδένες.
  • σε ασθενείς που έχουν λάβει ακτινοθεραπεία στο παρελθόν, δεν συνιστάται επαναχορήγηση της ακτινοθεραπείας , γιατί μπορεί να βλάψει σοβαρά τους πνεύμονες και τη καρδιά. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να χορηγηθεί ακτινοθεραπεία στο θωρακικό τοίχωμα.
    • Πληροφορίες για ασθενείς βασισμένες στις κατευθυντήριες οδηγίες κλινικής πρακτικής της ESMO

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΓΙΑ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ

Είναι δύσκολο να ζει κανείς με την ιδέα ότι ο καρκίνος μπορεί να επιστρέψει. Με βάση αυτά που είναι γνωστά, η αποφυγή αύξησης του βάρους και η τακτική φυσική άσκηση μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο υποτροπής μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας.

Η τακτική άσκηση έχει διάφορα οφέλη. Συμβάλλει στη καλύτερη φυσική και ψυχολογική κατάσταση και μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο υποτροπής της νόσου.

Η αύξηση του σωματικού βάρους μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας πρέπει να αποφεύγεται, αφού φαίνεται ότι συμβάλλει αρνητικά στη πρόγνωση. Πρέπει  να προτείνεται η διατροφική συμβουλευτική, για την αποφυγή αύξησης του σωματικού βάρους, ειδικά σε παχύσαρκες ασθενείς.

Επίσης, συνιστάται η διακοπή καπνίσματος στις καπνίστριες και  αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί με τη βοήθεια ειδικών στη διακοπή του καπνίσματος.

Εξαιτίας της διάγνωσης του καρκίνου αυτού καθαυτού αλλά και της επακόλουθης θεραπείας, η επιστροφή στη φυσιολογική ζωή μπορεί να μην είναι εύκολη για ορισμένες ασθενείς. Μπορεί να προκύψουν ερωτήματα που αφορούν στην εικόνα του σώματος, τη σεξουαλικότητα, την κόπωση, την εργασία, τα συναισθήματα και τον τρόπο ζωής. Η συζήτηση με συγγενείς, φίλους ή με τους θεράποντες ιατρούς μπορεί να βοηθήσει. Ορισμένοι ασθενείς μπορεί να αναζητήσουν υποστήριξη σε συλλόγους πρώην ασθενών ή υπηρεσίες τηλεφωνικών πληροφοριών και τηλεφωνικές γραμμές βοήθειας.

  • Πληροφορίες για ασθενείς βασισμένες στις κατευθυντήριες οδηγίες κλινικής πρακτικής της ESMO

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΒΙΟΨΙΑΣ ΤΟΥ ΟΓΚΟΥ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ

Η βιοψία του όγκου πραγματοποιείται στο εργαστήριο. Η μέθοδος και το αποτέλεσμα αυτής της εξέτασης ονομάζεται ιστολογική. Μια δεύτερη ιστολογική πραγματοποιείται στους ιστούς του όγκου και των λεμφαδένων που αφαιρούνται με το χειρουργείο. Αυτή είναι πολύ σημαντική για να επιβεβαιώσει τα αποτελέσματα της βιοψίας, αλλά και για να δώσει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον καρκίνο. Τα αποτελέσματα της εξέτασης της βιοψίας πρέπει να περιλαμβάνουν:

Ο Ιστολογικός τύπος

Ο προσδιορισμός του ιστολογικού τύπου βασίζεται στον τύπο των κυττάρων που συνθέτουν τον όγκο. Οι καρκίνοι του μαστού σχηματίζονται σε ιστούς του μαστού, συνήθως τους πόρους και τα λοβία. Οι κύριοι ιστολογικοί τύποι του καρκίνου του μαστού είναι το πορογενές καρκίνωμα και το λοβιακό καρκίνωμα. Η ιστολογική εξέταση θα κατατάξει, επίσης, τον όγκο σε διηθητικό ή μη-διηθητικό. Οι μη-διηθητικοί καρκίνοι ονομάζονται και in situ.

  • Πληροφορίες για ασθενείς βασισμένες στις κατευθυντήριες οδηγίες κλινικής πρακτικής της ESMO

ΣΤΑΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ

Στάδιο 0 : Τα ανώμαλα κύτταρα περιορίζονται ακόμα στους πόρους, όπου εμφανίστηκαν αρχικά.

 Στάδιο I : Η διάμετρος του όγκου είναι μικρότερη από 2 cm και μικρές νησίδες καρκινικών κυττάρων μπορούν να ανευρεθούν στους λεμφαδένες. Το στάδιο Ι του καρκίνου του μαστού χωρίζεται σε στάδιο ΙΑ και ΙΒ.

Στάδιο II: Η διάμετρος του όγκου είναι είτε μικρότερη από 2 cm και έχει επεκταθεί στους μασχαλιαίους λεμφαδένες, είτε είναι μεταξύ 2 και 5 cm, αλλά δεν έχει επεκταθεί στους μασχαλιαίους λεμφαδένες. Το στάδιο  ΙΙ του καρκίνου του μαστού χωρίζεται σε στάδιο ΙΙΑ και ΙΙΒ.

Στάδιο III: Ο όγκος μπορεί να έχει οποιοδήποτε μέγεθος, αλλά έχει επεκταθεί είτε στο θωρακικό τοίχωμα και/ή στο υπερκείμενο δέρμα του μαστού, έχει επεκταθεί σε τουλάχιστον 10 μασχαλιαίους λεμφαδένες ή οι λεμφαδένες της μασχάλης είναι ενωμένοι μεταξύ τους ή με άλλους ιστούς, έχει επεκταθεί σε λεμφαδένες κοντά στο στέρνο -έχει επεκταθεί σε λεμφαδένες κάτω ή πάνω από την κλείδα. Το στάδιο ΙΙΙ του καρκίνου του μαστού χωρίζεται σε στάδιο ΙΙΙΑ, ΙΙΙΒ και ΙΙIC.

Στάδιο IV: Ο καρκίνος έχει επεκταθεί σε άλλα όργανα του σώματος, πιο συχνά στα οστά, τους πνεύμονες, το ήπαρ ή τον εγκέφαλο. Τέτοιες απομακρυσμένες εναποθέσεις του όγκου ονομάζονται μεταστάσεις.

  • Πληροφορίες για ασθενείς βασισμένες στις κατευθυντήριες οδηγίες κλινικής πρακτικής της ESMO
1 3 4 5 6 7 14